เมื่อสายตาสานสบเข้ากับดวงตาคมกริบของบุคคลที่ฉันกับแสนดีกำลังพูดถึง กลุ่มหนุ่มหล่อสี่คนสวมช็อปสีน้ำเงินเข้มเป็นจุดวางสายตาของคนในร้านทันที
“พี่เกียร์ขา ลมอะไรหอบมาที่นี่ได้ค้า” นิสิตสาวสองคนหนึ่งร้องทัก
“ลมคิดถึงสาว ๆ ที่นี่แหละคร้าบ”
คนตอบคือพี่อาม หนุ่มอารมณ์ดีขี้เล่น เขากับพี่ฉินหันไปทักทายสาว ๆ อย่างสนิทสนมเป็นกันเองตามประสาหนุ่มเฟรนด์ลี่ ขณะที่พี่เกียร์พยักหน้าและยิ้มให้เล็กน้อยขณะเดินตรงเข้าด้านในกับพี่โต
“นี่เรียกว่าอะไรอะ ดวงสมพงศ์หรือพรหมลิขิต...”
เสียงแสนดีแว่ว ๆ กระตุกสติให้ดึงสายตาจากหน้าคมสัน ไม่แปลกหรอกที่จะเจอเด็กวิศวะมากินอาหารที่โรงอาหารกลาง คณะวิศวะอยู่ไม่ไกลจากส่วนกลางเท่าไหร่
การเห็นหน้าเขาอีกครั้งหลังเกิดเรื่อง ฉันรู้สึกทำตัวไม่ถูกอยู่เหมือนกัน
“อ้าว น้องที่รัก วันนี้มีเรียนตึกกลางเหรอครับ”
พี่อามพรวดพราดเข้ามาทัก โดยกอดคอเพื่อนรักมาด้วย ไม่แค่นั้น ยังพากัน
