พื้นที่ตรงหน้าคือลานจอดรถส่วนบุคคล รถยนต์ราคาแพงจอดเรียงรายมีทั้งสปอร์ตหรูและซูเปอร์คาร์ พี่เกียร์กดเปิดประตูกระจกนิรภัย จูงมือฉันตรงไปยังรถยนต์สวยคันหนึ่งก่อนจะยื่นกุญแจให้ ฉันมองอย่างงง ๆ คิดว่าเขาคงจะให้ฉันขับให้จึงปฏิเสธ
“พี่ขับเถอะ หนูกลัวเอารถพี่ไปเฉี่ยวชน”
พี่เกียร์กลับบอกว่า
“ตอนนี้มันเป็นของเราแล้ว”
“ฮะ!”
เขายัดกุญแจใส่มือฉัน ลูบหัวเบา ๆ ท่าทางเหมือนเอ็นดูฉันนักหนา ยิ้มในหน้า
สมองฉันพลันนึกประมวลเหตุการณ์ต่าง ๆ มองหน้าหล่อเหลาสลับกับหันไปมองรถ มันเป็นยี่ห้อเดียวกับที่เขียนอยู่ในกระดาษเมื่อกี้
“บอกแล้วว่าอยากเป็นป๋าสายเปย์ เมื่อกี้เราเลือกได้ Audi R8 ไม่ใช่เหรอ”
“เกินไป”
“พี่มันพวกสุดทุกเรื่องอยู่แล้ว”
สีหน้าภาคภูมิใจนั่นทำให้ฉันนึกหมั่นไส้คนขี้อวด บางสิ่งบางอย่างสะกิดใจให้นึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขามันสุดและทำถึงเกิน... เกินไปจริง ๆ
“แต่แบบนี้มันทำให้หนูวางตัวลำบากนะ ใค
