เดือนกว่าๆ กับชีวิตนักศึกษาปีหนึ่ง ตอนนี้เริ่มคล่องตัว ฉันเริ่มมาเรียนเอง ยกเว้นวันไหนที่เวลาเรียนใกล้ๆ กันก็อาจมาพร้อมเขา และตอนกลับคริสมักจะไปรับในวันพุธกับพฤหัสบดีที่เลิกค่ำ คริสฮอตยิ่งกว่าเดิม เขาเป็นตัวแทนเฟรชชี่ของคณะ ค่อนข้างจะแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมคริสถึงรับกิจกรรมอะไรแบบนี้ เพื่อนๆ ฉันก็ยังถามถึงเขาอยู่เนืองๆ แล้วก็ลามมาแซวฉันกับเขาด้วย
“ชมพูยังไม่กลับเหรอ” เพื่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งถาม แล้วก็เดินมานั่งด้วย คงเห็นฉันนั่งอยู่คนเดียว
“อื้อ รอคริสน่ะ พอดีพี่โรงเรียนนัดเลี้ยง”
“จะว่าไปไม่ค่อยเห็นคริสมาส่งแกเลยช่วงนี้”
“เรานั่งรถไฟฟ้ามาเองน่ะ คล่องแล้ว”
“ออ แบบนี้ที่พวกเราสงสัยก็อาจจะไม่จริงแล้วมั้ง มีความหวังขึ้นมาแล้ว” ว่าแล้วเธอก็หันไปยิ้มกับเพื่อนๆ อารมณ์หยอกล้อกันมากกว่าจะจริงจัง
“สงสัยอะไรกัน”
“ฉันคิดว่าเธอกับคริสจะเป็นมากกว่าเพื่อนน่ะสิ”
“เฮ้ย ไม่ๆ เพื่อนจริงๆ”
“ใครจะไปรู้
