ฉันนอนหลับสนิท เอาเวลาที่ไหนไปคิดกลัวผีล่ะ คิดถึงแต่เรื่องเขาและเรื่องของเราตลอดทั้งคืนเลย ตื่นมาอีกทีแปดโมงครึ่ง รีบลนลานลุกจากเตียง รีบวิ่งไปดูที่โซฟาพอเห็นผ้าห่มคลุมร่างยาวเหยียดของเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก บ้าจริง นี่ฉันกลัวคริสหายขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ความจริงเขาจะกลับไปนอนที่ห้องก็ปกติหรือเปล่า ฉันส่ายหน้าให้ตัวเอง กลับเข้าห้องไปอาบน้ำดีกว่า แล้วค่อยปลุกเขาทีหลัง
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เก้าโมงหน่อยๆ ท้องเริ่มจะหิวแล้ว เลยต้องลองปลุกเขาดู อาจจะโดนด่านิดๆ หน่อยๆ ก็ช่างเถอะ
“คริส” ฉันเรียกเขาอยู่สองสามครั้ง แต่คนที่นอนคลุมโปงอยู่ก็ไม่มีท่าทีจะขยับเลยสักนิด ก็เลยต้องเข้าไปดึงผ้าห่มออกจากเขาก่อน ชะงักไปเล็กน้อยกับแผ่นอกขาวจั๊วะ นี่คริสไม่ใส่เสื้อนอน! และเพราะมัวแต่ตาพร่ากับอกเปลือยของเขาเลยไม่ได้สังเกตสิ่งอื่น รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แขนแกร่งรวบเอวแล้วดึง ฉันที่ไม่ทันตั้งหลักก็เลยโถมลงไปทับเขาทั้งตั
