เสียงนาฬิกาปลุกหรือเสียงเรียกเข้าไม่แน่ใจ แต่ผมก็เลือกที่จะตัดความรำคาญด้วยการปัดทิ้ง แล้วนอนต่อ ยังไม่ทันได้หลับนาฬิกาปลุกตัวเป็นๆ ก็มาปลุกเองถึงเตียง
“คริส ตื่นๆ นายจะไปเรียนไม่ทัน” ผมยังนิ่งไม่ยอมขยับ
“คริส” ชมพูเรียกซ้ำและสุดท้ายเธอก็ต้องมาเขย่าตัวผม ก็เลยได้โอกาสหาจังหวะแกล้งเธอ รวบเธอลงมานอนด้วยกันจนได้
“คริส! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ชุดฉันจะยับ” เธอทุบแรงๆ ที่ไหล่แบบเอาจริงเอาจังกว่าปกติ ผมไม่ได้ยี่หระกับมือเธอหรอก แต่สะดุดหูกับคำว่าชุดยับ ก็เลยปล่อยแล้วลืมตามองเธอ ชมพูที่ใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อยยืนเท้าเอวมองผมอย่างเอาเรื่อง
“ทำไมเป็นคนปลุกยากแบบนี้นะ โทรมาก็ไม่รู้จักรับ” ก็โดนบ่นไปตามระเบียบ
“นี่มีเรียนกี่โมง” ผมถาม ตอนนี้เป็นสัปดาห์แรกของการเปิดเทอม ตารางเรียนผมกับเธอเหลี่ยมๆ กัน ของผมค่อนข้างจะเช้า และมีหนึ่งวิชาที่ชมพูเองยังบ่นว่าจัดตารางได้เอี้ยมาก คือเรียนแปดโมงเช้าถึงเก้าโมงเช้
