“รู้หรือไม่ว่าอาหารที่นี่ข้าจองนานมาก กว่าจะได้ห้องที่ดีที่สุดเช่นนี้มา”
ฟางหรงพูดออกมา ก่อนจะรินชาให้บุรุษทั้งสอง ที่นั่งข้าง ๆ นาง
“หรงหรง ข้าหาร้านที่ดีกว่านี้ให้เจ้าได้ ตำหนักข้าพ่อครัวก็ทำอาหารอร่อยยิ่งนัก”
“พวกเจ้าจะไปรู้อะไร วันนี้เป็นวันทีดี ข้าศึกษามาแล้วห้องที่พวกเรานั่งอยู่ตรงนี้จะสามารถมองดอกไม้ไฟได้ชัดเจนที่สุด”
ฮ่าวตูไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงคีบอาหารใส่จานของฟางหรงเงียบ ๆ
“หากเจ้าอยากชมดอกไม้ไฟ ข้าก็สามารถจุดให้เจ้าชมผู้เดียวได้”
“องค์ชายเจ้าช่างไม่เข้าใจ ดอกไม้ไฟที่เราต้องเสียเงินจุดกับดอกไม้ไฟที่มีให้ชมฟรีจะเหมือนกันได้เช่นไร แม้เราจะร่ำรวยแต่ก็ต้องรู้จักประหยัดอดออม”
ฟางหรงนางมองอาหารที่อยู่บนโต๊ะด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าวตูเจ้าลองชิมปลานี่สิ อร่อยมาก ๆ เลยนะ”
ฟางหรงคีบเนื้อปลาวางลงบนจานฮ่าวตู องค์ชายสี่มองทั้งสองด้วยความไม่พอใจ เหตุใดจึงเอาแต่สนใจผู้อื่น อามู่ที่มองเจ้านายของ
