“หรงหรง ในสายตาเจ้าข้าเป็นบุรุษเช่นนี้มาตลอดหรือ”
ฟางหรงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงัก เหตุใดถึงมองข้าด้วยแววตาน้อยใจเช่นนั้น ไม่ใช่ว่าท่านต้องการเช่นนั้นหรือ ข้าจะหวั่นไหวกับท่านอีกไม่ได้ ในตอนนี้ข้ามีฮ่าวตูแล้ว ฟางหรงฝืนยิ้มออกมา
“ทุกท่านถึงเวลาแล้ว อย่างที่ทุกท่านรู้ว่าคืนนี้เป็นการประมูลคืนแรกของลูก ๆ ที่ข้าพึ่งได้มาใหม่ พวกท่านอย่าได้พลาด”
ฟางหรงหันไปสนใจแม่เล้าอู่ที่พูดอยู่บนเวที องค์ชายสี่ในตอนนี้มองฟางหรงนิ่งเขาไม่ได้สนใจบนเวทีแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้มีเพียงคำว่าน้อยใจเท่านั้น เขารินสุรา ก่อนจะดื่มอยู่แก้วแล้วแก้วเล่า แต่ฟางหรงเองกับไม่รับรู้สิ่งใดเลย
“คนต่อไป ข้าต้องบอกเลยว่าเป็นของดี ข้าพึ่งซื้อเขามาเมื่อไม่นานนี้เอง”
ฟางหรงมองบุรุษที่เดินขึ้นมาบนเวที ใบหน้าของเขางดงามผิวขาวดังหยก แต่แววตานั้นไม่มีความสุขอยู่เลย มีเพียงแววตาสิ้นหวัง จะ..เจอแล้ว ข้าเจอท่านแล้ว โจวหนิงหลง
“งดงามยิ่งนั
