ท้องพระโรง
“ฝ่าบาทกระหม่อมเห็นควรว่าควรเผาพวกเขาเพื่อไม่ให้โรคระบาดมาถึงเมืองหลวง เสียสละส่วนน้อยเพื่อคนกลุ่มมากพ่ะย่ะค่ะ”
ขุนนางแก่ออกความเห็น ตอนนี้ขุนนางต่าง ๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย ฮ่องเต้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ มองเทียนอี้ที่ยืนเงียบ ๆ เขาไม่แม้แต่จะออกความเห็นอะไร
“ท่านที่ปรึกษา ท่านเห็นว่าควรทำเช่นไร”
เทียนอี้มองไปยังคนที่อยู่บนบัลลังก์ ไร้ประโยชน์ แค่ขุนนางกระจอกเจ้ายังจัดการไม่ได้ เทียนอี้ปรายตามองไปที่บรรดาขุนนาง พวกเขาก้มหัวด้วยความสั่นกลัว
“เบื้องต้นกระหม่อมอยากให้ส่งหมอไป และกักบริเวณผู้ป่วย ส่วนเรื่องเผาที่ท่านเสนาแนะนำ....ข้าจะนำมาพิจารณาเป็นพิเศษแน่นอน”
เกิดความเงียบทันที เหล่าองค์ชายที่ยืนอยู่ก็ก้มหน้านิ่ง พิจารณาเป็นพิเศษมิใช่ว่าปักธงไว้ที่ท่านเสนาเฒ่าแล้วหรือ
“เอาตามที่ท่านที่ปรึกษาพูด”
“พ่ะย่ะค่ะ”
เทียนอี้มองไปรอบ ๆ ด้วยความเบื่อหน่าย หรงหรงจะเป็นเช่นไรบ้าง หรงหรงบอ
