“สภาพเจ้าเช่นนี้มีสิทธิ์เลือกหรือ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าชื่นชอบสตรีหน้าตาดี กิริยางดงาม ไป๋ซินซินผู้นี้ก็ตรงตามที่เจ้าต้องการ เช่นนั้นก็ยกนางแต่งเป็นชายาเจ้า ขันทีหม่าเอาราชโองการมา”
เหตุใดจึงโยนนางมาให้ข้ากัน ถึงข้าจะพิการแต่ก็ฉลาดพอที่จะไม่เอานางมาเป็นชายา
“ลูกมีสตรีที่รักแล้วไม่อาจแต่งนางได้”
เทียนอี้มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความเบื่อหน่าย หรงหรงคงรอข้าแล้ว เขามองไปที่องค์ชายสี่ วันนี้ต้องหิ้วเจ้าลูกเต่านี่กลับไปด้วยสินะ
“องค์ชายสี่ เจ้าก็แต่งนางเป็นชายารองสิ ท่านอย่าขัดความหวังดีของฝ่าบาทเลย”
ขุนนางเฒ่าพูดขึ้น และคนอื่น ๆ ต่างพูดสมทบ
“เห้อ ภาษีที่ประชาชนเสียมา เพื่อให้พวกท่านมาถกเถียงกันเรื่องไร้สาระเช่นนี้หรือ”
เทียนอี้พูดออกมา ความเงียบกลับมาปกคลุมอีกครั้ง
“ไป๋ซินซินผู้นี้ข้าจะจัดการเรื่องนางเอง อย่างน้อยพ่อนางก็ฝากนางไว้กับข้า”
จางหมิ่นและเจียอี้เม้มปากแน่น ท่านอาจารย์ไม่ใช่ว่าท่
