Şöhret ertesi gün ilk başta, düşüncelerini toparlamakta zorlandı. O anı, o gecenin parıltısını düşündü; Murat’la konuşmalarını, cesurca onun kollarına atılışını, hiçbir cümleyle ifade edilemeyecek muhteşem sevişmelerini... Ama bir yandan da bunu doğru mu olduğunu sorguluyordu. İçindeki ses, hayatına bir erkeği bu kadar kolay kabul etmenin, ona güvenin, en azından bu kadar hızlı bir şekilde kendini onun kollarına bırakmış olmanın korkutucu olduğunu söylüyordu.
Pişman olur muydu? Bu soruyu ne kadar düşünürse düşünsün asla "Pişman olurum." cevabını veremiyordu. Ne onunla birlikte olduğu için ne de bekaretini ona verdiği için hiçbir zaman pişman olamazdı. O geceyi hatırladı, Murat’ın içine işleyen arzudan kararmış bakışlarını… Onun kollarındayken hissettiği huzuru ve güveni... Bir kadının hay
