ตามหาหัวใจ 1

1189 Words

ไม่นานไปรยาก็กลับเข้ามาในห้อง ปักษ์จึงขอตัวกลับห้องทำงานของตัวเอง โดยที่ไม่ได้เอากล่องใส่ผลไม้กลับ เขาตั้งใจทิ้งไว้เผื่อว่าคนท้องจะหิวขึ้นมาระหว่างคุยงาน หลังจากนั้นสองสาวก็คุยกันในส่วนของรายละเอียด คุยเสร็จก็เป็นเวลาพักเที่ยงพอดี ไปรยาจึงชวนพิงค์ลานนาทานข้าวด้วยกัน แต่หญิงสาวปฏิเสธ เพราะรู้สึกว่าไปรยาชักจะใจดีกับเธอผิดปกติ “ดิฉันขอเวลาอาทิตย์หนึ่งนะคะ แล้วจะส่งเมลให้ค่ะ” พิงค์ลานนาเอ่ยขึ้นอีกเมื่อทั้งคู่ล่ำลากันอยู่หน้าประตูห้องทำงาน “ได้ค่ะ ส่วนดาราที่จะถือผลิตภัณฑ์ตัวนี้กำลังรอพี่เขาตัดสินใจ ซึ่งก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหา” จังหวะนั้นเอง ประตูห้องทำงานของปักษ์ก็เปิดออก ชายหนุ่มเจ้าของห้องเดินมาพร้อมคู่หมั้นสาวแสนสวยที่เดินกอดแขนเขาไว้ตลอดเวลา และเขาก็มีสีหน้าพะอืดพะอมตลอดเวลาเช่นกัน “เอ๊ะ! ปิ๊งมาทำอะไรที่นี่อีก?” ขวัญระมิงค์ทักด้วยน้ำเสียงแปลกใจปนไม่พอใจสัมผัสได้ชัดเขน “มาคุยงานกับคุณปุ๊จ้ะ...คุยเสร็จแล้วละ กลับก่อนนะคะคุณปุ๊ สวัสดีค่ะคุณปักษ์” ตอนท้ายเธอยกมือไหว้ลาชายหนุ่ม แล้วรีบผละจากไป “เราก็ไปกินข้าวกันเถอะค่ะ ตอนนี้ขวัญหิวข้าวม้ากมาก” ขวัญระมิงค์เลิกสนใจคู่แฝดของตน ทั้งที่ในใจกำลังเดือดปุด คงไม่ใช่ปุ๊เรียกมาทำงานฝ่ายเดียวหรอก ปิ๊งก็คงริก ๆ อยากมาเหมือนกันนั่นแหละ ซึ่งจะมาเพื่อจะเปิดเผยความลับหรือมาเพราะอะไรก็ตามแต่ ย่อมไม่ดีกับเธอทั้งนั้น “ไปทำอะไรมาจ๊ะ เมื่อวานก็หิวซ่กมาเลย” ชายหนุ่มถามด้วยความแปลกใจ “เอ่อ...ขวัญ...ไปออกกำลังกายมาน่ะค่ะ” หญิงสาวอึกอัก จะบอกได้อย่างไรล่ะว่าเธอเพิ่งผ่านศึกรักกับผู้ชายคนอื่นมา “ออกกำลังกายด้วยเหรอจ๊ะ” “อ้าว ก็ต้องออกสิคะ ไม่งั้นเดี๋ยวใส่ชุดเจ้าสาวไม่สวย...อืม...เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว เราไปเลือกชุดกันนะคะ” “จ้ะ ได้จ้ะ” ปักษ์พยักหน้า สีหน้ายังคงย่ำแย่ด้วยอาการเดิม ซึ่งเห็นแล้วขวัญระมิงค์ก็ให้หงุดหงิดยิ่งนัก เขาไม่รังเกียจก็เหมือนรังเกียจเธอนั่นแหละ โว้ย! เขาเป็นอะไรของเขากันแน่ เธอชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ! หรือว่าปิ๊งบอกความลับกับเขาแล้ว? แน่ ๆ เลย ไม่อย่างนั้นพี่ปักษ์ไม่แสดงท่าทางรังเกียจเธอแบบนี้หรอก เพียงแต่เขายังไม่พูดออกมาเท่านั้น อาจจะรอให้เธอพูดเอง...หรือเปล่า? ไม่! ไม่มีทางจะยอมรับว่าเธอเปลี่ยนตัวกับพิงค์ลานนาหรอก ถ้าเขาไม่มีหลักฐานที่แน่นหนา ก็ไม่ต้องมาคุยกัน เถอะ! ไม่ว่าจริง ๆ แล้วเขามีท่าทีแบบนี้กับเธอเพราะอะไรก็ช่าง แต่เธอมั่นใจว่ามาจากพิงค์ลานนา ผู้กุมความลับของเธอเอาไว้ บางที เธอควรจะจัดการอะไรให้มันเด็ดขาดเสียที! เมื่อลงมาถึงหน้าตึก ปักษ์กับขวัญระมิงค์ก็เห็นว่าพิงค์ลานนายืนอยู่บริเวณนั้นคล้ายกำลังรอใครบางคน “นั่นคุณปิ๊งนี่ เขาจะไปไหนน่ะ เราไปถามเขาดีมั้ย เผื่อเป็นทางเดียวกัน จะได้ไปด้วยกัน” ปักษ์พยักหน้าให้คู่หมั้นดูพลางทำท่าจะก้าวไปหาร่างนั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เขาถึงห่วงหาอาทรเธอคนนั้นนัก “ปิ๊งอาจจะรอสามีมารับก็ได้ค่ะ” เธอกระแทกเสียง และปักษ์ก็ตระหนักได้ในตอนนั้นเอง จริงสิ! พิงค์ลานนามีสามีแล้วนี่นา เขาจะห่วงเธอทำไมนักหนา ที่สำคัญ เขาเองก็มีขวัญระมิงค์แสนดีอยู่แล้วทั้งคน สิ้นคำพูดของขวัญระมิงค์ รถเก๋งเก่า ๆ คันหนึ่งก็จอดเทียบตรงหน้าพิงค์ลานนา แล้วชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งก็ลงมาเพื่อเปิดประตูให้เธอ ซึ่งพอเห็นสภาพรถคันนั้นแล้ว ขวัญระมิงค์ก็เผลอหัวเราะออกมา “ยังวิ่งได้อีกเหรอรถคันนั้นน่ะ...โอ๊ย ตาย แฟนปิ๊งเขาเป็นใครกันแน่อะ ทำไมขับรถโกโรโกโสได้ขนาดนี้” แล้วเธอก็หัวเราะออกมาอีก ทุกอณูของน้ำเสียงเต็มไปด้วยความดูถูกระคนเหยียดหยาม ซึ่งปักษ์ก็ได้แต่ขมวดคิ้วและหรี่ตามองคู่หมั้นของตนอย่างพิจารณามากกว่าครั้งไหน เธอมีนิสัยชอบดูถูกคนอย่างนี้ด้วยหรือ? ระหว่างนั้น คนขับรถก็นำรถของปักษ์มาจอดต่อท้ายรถ ‘สามี’ ของพิงค์ลานนา รถสองคันแตกต่างกันลิบหล้า นั่นไม่ต่างจากคู่แฝดทั้งสองที่แม้หน้าตาจะพิมพ์เดียวกัน แต่มีบุคลิกลักษณะที่แตกต่างกันเห็นได้ชัด แม้แต่วิถีชีวิตก็ต่างกันสุดขั้ว คนหนึ่งนั่งรถหรูราคาเป็นล้าน อีกคนนั่งรถเก่า ๆ จะพังมิพังแหล่ ครู่ต่อมา รถสองคันก็แล่นตามกันออกจากหน้าตึก ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง... บ่ายนั้นเมื่อขวัญระมิงค์กลับไปแล้ว ปักษ์ก็รีบไปหาน้องสาวที่ห้องทำงานทันที “เป็นไงปุ๊ คุยกับคุณปิ๊งแล้วเป็นไงบ้าง” “ปุ๊ว่าพี่ปิ๊งเหมือนพี่ขวัญคนที่ดูแลพี่ตอนตาบอด” ไปรยาพูดตามที่พอจะพิสูจน์ได้ “เวลาเผลอ ๆ พี่ปิ๊งเรียกปุ๊ว่าน้องปุ๊ ในขณะที่พี่ขวัญเรียกว่าปุ๊เฉย ๆ บุคลิกท่าทาง กิริยาบางอย่างของพี่ปิ๊งก็เหมือนพี่ขวัญคนนั้น แล้วพี่ปักษ์ล่ะ คิดว่าไงคะ” “พี่ก็คิดเหมือนปุ๊ รู้สึกเหมือนปุ๊” “นั่นหมายความว่าคนที่มาดูแลพี่ตอนตาบอดคือพี่ปิ๊งเหรอคะ?” ปักษ์นิ่งไปครู่หนึ่งก็เอ่ย “อะไรหลาย ๆ อย่างกำลังชี้ไปทางนั้น แต่เรื่องแบบนี้ จะต้องมีหลักฐานที่แน่นหนา เราถึงจะมั่นใจได้” “เราจะหาหลักฐานได้ยังไงล่ะคะ ถามพี่ขวัญหรือพี่ปิ๊งตรง ๆ พวกเขาไม่มีทางบอกความจริงแน่ ๆ ดูเป็นคนปากหนักทั้งคู่ โดยเฉพาะพี่ปิ๊ง ว่าแต่...ถ้าสิ่งที่เราคิดมันถูกต้อง แล้วทำไมพี่ปิ๊งถึงต้องมาดูแลพี่แทนพี่ขวัญล่ะคะ พวกเขาสองคนทำแบบนี้ทำไม” ปักษ์เงียบ นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่เขาต้องตามหาความจริง “แล้ว...ถ้าสิ่งที่เราคิดเป็นความจริง พี่ปักษ์จะทำยังไงต่อเหรอคะ” ไปรยาถามต่ออย่างอยากรู้ความคิดของพี่ชาย คราวนี้ ปักษ์อึ้งและเงียบมากกว่าเดิม นั่นสิ! ถ้ารู้ความจริงแล้ว เขาจะทำอย่างไรหรือ? “พี่ก็คงจะ...รอฟังคำตอบของขวัญเขาก่อนว่าเขาทำแบบนี้ทำไม แล้วก็ค่อยตัดสินใจอีกทีว่าจะทำยังไง”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more