รถม้าสกุลหานค่อยๆ เคลื่อนตัวไปตามทาง
เนื่องจากมีสตรีตั้งครรภ์มาด้วย สารถีจึงบังคับม้าให้เดินเหยาะๆ ไม่เร่งรีบทั้งขาไปและขากลับ จึงใช้เวลาเดินทางยาวนานยิ่งนัก ชาวบ้านผิงเหยียนส่วนใหญ่ชอบการเดินเท้า ขบวนผู้คนจึงทอดยาวมาตามไหล่ทาง
พวกเขาเดินตามรถม้าด้วยใบหน้าเบิกบานยิ่งกว่าหมวกไผ่สานใบใหญ่
เพราะดีใจที่ได้เงินค่าจ้างไปเป็นพยานเท็จจากสกุลหาน ทั้งยังได้เงินค่าปิดปากจากสกุลจาง
รายได้สองทางสบายๆ เยี่ยงนี้ ทำพวกเขาแทบโบยบิน
ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครเห็นเรื่องบัดสีของจางฉวนกับชิงลี่ ทว่าความจริงก็คือความจริง ต่อให้เป็นพยานเท็จ สองคนนั้นก็ไม่อาจปฏิเสธได้อยู่แล้ว
ซานซานยังจดจำได้ดี เมื่อครั้งที่เกิดเรื่องระหว่างชิงหลินกับกงหนิว ครานั้นมีพยานชี้เป้าแค่สองคน เห็นได้ชัดว่าจางฉวนตระหนี่ยิ่งนัก ครั้งนี้นางจึงใจกว้างมาก ให้ชิงหลิวจ้างตั้งสิบคน
“แผนการของเจ้าไม่เลวเลยนะ หลิวเอ๋อร์” หานอี้ซวนเอ่ยชื่นชมบ
