ริมดอกไม้ของตำหนักหรูหรา
มีผู้คนวุ่นวาย ทั้งทหาร ขันที นางกำนัล ยืนเกาะกลุ่มอยู่เบื้องหลังองค์รัชทายาทหนุ่มผู้อุ้มเด็กหญิงน่ารักแนบอก คล้ายเป็นอาวุธหนึ่งเดียวที่จักต่อสู้กับมัจจุราชจากปรภพ
เบื้องหน้าของกลุ่มผู้คนทั้งหมด คือสตรีผู้หนึ่ง เป็นนางกำนัลร่างระหงอ้อนแอ้น ในมือถือดาบที่ช่วงชิงมา นางยืนจ้องมองทุกชีวิตอย่างชั่วช้าโหดร้าย
จ้าวเหว่ยพยายามมองซานซานด้วยสายตาเรียบนิ่ง คงไว้ซึ่งท่าทางสุขุมนุ่มลึก แผ่ซ่านกลิ่นอายทรงอำนาจของบุรุษมากบารมีโดยธรรมชาติ
เดิมทีซานซานไม่คิดจะไว้หน้าผู้ใด ทหารทั้งหลายที่คอยเกลี้ยกล่อมหวังไกล่เกลี่ยยิ่งไม่อยู่ในสายตา ทว่ากับบุรุษสูงศักดิ์ตัวโตมากกว่าเจ็ดเซียะ[1]ตรงหน้า นางไม่อาจไม่ใส่ใจ
หญิงสาวรีบปรับอารมณ์โกรธา แหงนใบหน้าที่อยู่แค่ระดับแผงอกหนาแล้วส่งสายตาทอดมองบุรุษตัวสูง กิริยาที่แสดงออกเฉกเช่นผู้น้อยมองผู้นำ มิบังอาจแสดงอาการกราดเกรี้ยว
