Okul çıkışı Gökhan beni kapının önünde bekliyordu. Sesimi çıkarmadan kızlarla vedalaşıp onunla birlikte yürüdüm. Kızlar, bunu herkesin yaşayabileceğini ve utanmamam gerektiğini söyleyip bana destek olmaya çalıştılar. Aslında annemden onlar da böyle bir şey beklemiyorlardı biliyordum ama bana bunu dillendirmediler. Gökhan’a anlatırken kendimi kötü hissetmemem için güç vermeye çalışıyorlardı ellerinden geldiğince.
Gökhan’la yürümeye başlayınca, babamdan izin almam gerektiğini hatırladım. Telefonu elime alınca Gökhan bana baktı göz ucuyla.
“Babamı arayacağım,” dedim ve telefonu kulağıma götürdüm. Babam ikinci çalışta açtı.
“Efendim yavrum?” dedi biraz endişeli bir sesle.
“Babacım, bir şey söylemek için aramıştım,”
“Söyle kızım?”
“Şey, benim Gökhan’la konuşmam gereken bir şey vardı da. Ş
