Sessizce kaldık bir süre, ikimiz de ağzımızı açmıyorduk. Ben Gökhan’ın anlatacağı şeyleri merak ederken, onun kafasından geçenleri hiç bilmiyordum. Bana hiç bakmadı, sanki gözlerimin içine bakmaktan korkuyor gibi başını hiç çevirmedi bile bana.
Biz öyle sessizce dururken içeri daha önce babamlayken yanımıza gelen polis memuru geldi.
“Geçmiş olsun,” diyerek Gökhan’ın yatağının yanına yaklaştı. Ben de ayağa kalkıp arkalarında, biraz uzakta durdum.
“Teşekkür ederim,” dedi Gökhan polise dönerken. Onca dakika bir kez bile dönmeyen yüzü nihayet dönmüştü.
“Olay nasıl oldu anlatır mısın?” derken babam da girdi içeri. O da yanıma gelip bana sarıldı ve dinlemeye başladı. Gökhan, bana söylediği şekilde ifade verdi polise. Polis notlar alıp, arada sorular sorup dinledi onu. Sonra bana döndü:
“Si
