ร่างบางที่วิ่งออกมาจากห้องหลังจากที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย ก็มองรอบๆ บ้านที่ตอนนี้เละเทะราวกับถูกโจรขึ้น สภาพข้าวของกระจายเกลื่อนพื้น ไหนจะเศษซากแจกันแตกนั่นอีก
“รักสนุกทุกข์ถนัดสินะ” ร่างบางพึมพำก่อนจะเดินเข้าไปในครัว เปิดตู้เย็นเพื่อหาวัตถุดิบเพื่อทำข้าวต้มให้คนตัวสูง ก่อนจะเช็กดูของใช้ในครัว
“อืม น้ำปลาหมดแล้ว ใกล้ได้ซื้อของเข้าบ้านแล้วสินะ” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองหลังจากที่เช็กของใช้ ว่าต้องซื้ออะไรเข้าบ้านเพิ่มบ้าง ยังขาดเครื่องปรุงบางอย่างในการทำข้าวต้ม นั่นก็คือน้ำปลา
“ออกไปซื้อที่มินิมาร์ทก่อนดีกว่า”
ตึก ตึก ตึก
ร่างบางเดินกลับเข้ามาในห้องโดยไม่มองคนตัวสูงที่นอนกอดหมอนข้างยิ้มอยู่ เพราะยังคงเขินอาย เมื่อเห็นหญิงสาวหยิบกระเป๋า ชายหนุ่มก็เด้งตัวขึ้นทันที
“จะไปไหนครับ” คนตัวสูงถามเสียงเรียบนิ่ง จนหญิงสาวถึงกับประหม่า
“ไปมินิมาร์ทค่ะ จะไปซื้อน้ำปลา”
“พี่ไปด้วย”
“พี่วีไม่สบ
