" (^_^) " คนตัวสูงนั่งมองแผ่นหลังเล็กที่กำลังยุกยิกๆ ล้างจานอยู่ในครัว เขามองการกระทำของเธออย่างเพลิดเพลินไม่รู้สึกเบื่อ จนเผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว เขารู้สึกดีจนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ พลันเกิดความคิดบางอย่างขึ้นในใจ
'ต้องทำยังไง ถึงจะเป็นของพี่แค่คนเดียวนะ'
"...................." ดวงตาคมละจากการมองร่างบาง ก่อนจะเสมองไปนอกหน้าต่าง ที่ตอนนี้ท้องฟ้าทอประกายเป็นสีส้มๆ ในยามที่พระอาทิตย์กำลังจะตก จู่ๆ ก็รู้สึกใจหายขึ้นมา อาจจะเพราะพิษไข้เลยทำให้อารมณ์อ่อนไหวเป็นพิเศษ
'อ่า อีกสักพักเธอคงจะกลับแล้วสินะ'
'อีกสักพัก ก็คงต้องบอกลากันเเล้ว'
'ยังไม่อยากให้กลับเลย ยังอยากจะอยู่กับเธอให้นานกว่านี้อีกสักหน่อย'
ตอนนี้ชายหนุ่มจิตใจเหม่อลอยจนไม่ได้ยินเสียงของน้ำแข็งไสที่เอ่ยเรียกหลายครั้งแล้ว
“พี่วี!”
หญิงสาวเรียกชายหนุ่มเสียงดัง เพราะเรียกหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่ยอมตอบ เอาแต่เหม่อมองไปนอกหน้าต
