ANG PAGHIHIGANTI NI MA'AM

THE STUBBORN

CHAPTER 10

Hindi ko alam kung magpakade-defensive ako nang pagkakataon na iyon. Kung sasampalin ko ba si Gjiam para ipakita kay Miss Reyes na hindi ko napaghandaan ang nadatnan na ginawa sa akin ni Gjiam o ikibit-balikat ko na lang ang nangyaring iyon sa amin. Hanggang sa nakita ko sa mukha ni Miss Reyes ang pagkaaligaga o kaya pagka-alangan. Siya man ay hindi alam ang gagawin kung hindi na niya itutuloy pa ang pagpasok o papasok pa rin at hindi na lang kami papansinin. Ang hirap tumimbang ng dapat na gawin nang mga sandaling iyon.

“Naku! Pasensiya na ha? Nakalimutan ko ‘yung mga ire-record kong performance task ng mga bata mamayang gabi.” Patay-malisyang sinabi ng hindi makatingin sa amin co-teacher ko. Alam kong may nabuo na sa isip ni Miss Reyes. Hindi man niya direktang masabi sa akin pero alam ko sasabihin niya iyon sa buog kaguruan. Paglabas na paglabas pa lang niya, na-chat na niya ito sa mga secret group chats ng mga tsismosa. Gusto ko sanang unahan na lang siya. Gutos kong magpaliwanag, linisin ang pangalan ko, sabihin na mali siya ng iniisip ngunit paano ko iyon gagawin na hindi nagmumukhang may pinagtatakpan ako. Ayaw kong magmukhang defensive.

Hindi pa rin ako makapagsalita kahit nang nasa tapat na si Miss Reyes sa kanyang table. Tahimik kaming tatlo. Nakikiramdam. Tanging ang pagbukas niya sa kanyang drawer ang pumupunit sa katahimikan. May mga kinuha siya sa kanyang drawe na mga papel at ipinatong niya iyon sa kanyang table saka niya isinara ang drawer. Nang mga sandaling iyon, binitiwan na ako ni Gjiam at umatras na palayo sa akin ngunit the damage has been done.

“Naku anlakas pa rin ng ulan sa labas,” mahina niyang tinuran at hindi kami tinitignan ni Gjiam. “Sorry Faith ha? Naka-istorbo yata ako sa inyo. Sige lang, mag-usap lang kayo.”

“Hindi ah. Pinaparangalan ko lang ‘tong batang ‘to. Mamaya uuwi na rin kami.”

“Ah okey. Sige Faith, mauna na ako sa inyo ha? Pasensiya na uli.” Binuksan niya ang pintuan saka niya dahan-dahan itong isinara. Sumilip pa siya sa amin bago niya naipinid ang pinto.

Paglabas na paglabas ni Miss Reyes, agad kong hinarap at kinausap si Gjiam sa ginawa niyang iyon na hindi ko napaghandaan.

“Nakita mo kung anong ginawa mo? Sa tingin mo, hindi kakalat ang nakita ni Miss Reyes na paghawak mo sa akin? Ano ba Gjiam? Gusto mo ba talaga akong ipahamak ha?”

“Pasensiya na. Nadala lang ako. Saka hindi naman ikaw ang may hawak sa akin. Ako ang may hawak sa’yo.”

“Importante pa ba iyon?”

“Saka hayaan mong mag-tsismisan sila. Wala naman silang ebidensiya eh. Ako ang magsasabi na hindi totoo. Pwede mo silang kasuhan kung sakali. Hindi ba, alam mo ang batas? Bakit ka ba natatakot eh wala pa naman tayong ginagawang masama.”

“Wala pa? Wala talaga okey? Ano bang nangyayari sa’yong bata ka?”

“Hindi na nga ako bata! Faoth naman! Alam kong alam mo na gusto kita. Mahal na nga yata kita eh.”

“Diyos ko, Gjiam! Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo? Tigilan mo akong pagtripan. Kung kasama lang ito sa kakulitan mo? Please lang Gjiam, hindi nakatutuwa kaya pwede ba? Tawagan mo na ang driver mo at umuwi ka na lang, okey? Tigilan mo akong pagtripan!”

“Bakit? Tingin mo nang-ti-trip lang ako? Seryoso ako sa’yo at kahit pa maghapon mo akong sabihan o leksiyunan ng tungkol sa batas, wala akong pakialam. Wala namang magrereklamo ah. Nagkakaroon lang naman ng kaso kapag may reklamo hindi ba?”

“Paano ang mga magulang mo, ha? Paano ang daddy mong alam kong nagbabantay ng kahit katiting na pagkakamali ko na pwede niyang palakihin? Kahit pa sabihin nating seryoso ka o walang magrereklamo at hindi ako makakasuhan, sarili kong paninindigan ang inuuna ko. Ayaw ko at hindi pwede.”

“Bakit? Ayaw mo? Dahil lang sa estudiyante mo lang ako at teacher kita?”

“Yes! That’s exactly my concern.”

“So hindi isyu dito yung mahal mo ako at mahal kita? Sagutin mo ako, ang pagiging guro mo ang ginagamit mong defense mechanism kasi natatakot kang mahalin ako. Natatakot kang iparamdam sa akin ang tunay mong nararamdaman pero Faith, kahit anong pag-iwas mo, alam kong mahal mo ako.”

“Ang kapal mo talaga! Ano ito Gjiam, pustahan ninyong magkakaibigan? Plano ba ito ng daddy mo para masira ninyo ako? Ano ha? Kapag ba papatulan kita, mananalo ka sa pustahan ninyo. Sasabihin mo sa lahat ng mga kaklase mo na tama ang hinala ninyong gusto kita ha? Alam kong may dahilan kung bakit ka ganito sa akin. Hindi mo na ako nirespeto!”

“Gano’;n kababaw ang tingin mo sa akin? Sa tingin mo, magiging pustahan ka lang namin? Saka isa pa, sa tingin mo magpapauto ako kay Daddy? Grabe kababa ang tingin mo sa akin. Hindi ako gano’n, Faith. Lantaran mo na nga akong binibigo, tapos pag-iisip mo ako ng ganyan? Bakit ba napakamanhid mo?”

“Bastos ka ah! You are hitting on me eh teacher mo ako! Adviser mo ako kaya okey ka lang? Napakakapal naman ng mukha mong gawin yang ganyang bagay sa mismong school pa talaga natin? Igalang mo naman ako kahit hindi na teacher mo, kahit sa isang babae na lang! Sinabi ko na sa’yo na hindi pwede tapos ang kulit-kulit mo pa rin!”

“Sorry Ma’am ha?” Umiling-iling siya habang bumubunot siya nang malalim na hininga, “Hindi ako namimilit, sinasabi ko lang ang totoong nararamdaman ko sa’yo. Matagal ko nang gustong sabihin ito sa inyo kaya kinakapalan ko na ang mukha ko. Nasabi ko na rin lang, panindigan ko na. Sana maniwala ka sa akin na mahal kita. Mahal na mahal at alam ko pareho tayo ng nararamdaman.”

“Ano? You assume that I love you too?”

“Yes. Nakikita ko sa kilos mo. Nababasa ko sa mga mata mo sa tuwing nagkakatitigan tayo. Ramdam na ramdam ko sa tuwing sinusundo kita rito sa faculty dala ang mga gamit mo, amoy na amoy kita sa tuwing sinasamahan kita at inihahatid sa next class mo. Alam ko, kinikilig kayo sa tuwing sumisilip kayo sa classroom namin at pasimple tayong nagkakatitigan. Hindi ako tanga para hindi kita mahalata sa tuwing hinahanap mo ako para lang makausap na wala namang kadahi-dahilan. Hindi ako maglalakas-loob ng gamnito Faoth kung hindi ko ramdam na gusto mo rin ako. Natatakot ka lang. Pinipigilan mo lang ang sarili mo dahil sa mga batas na ‘yan. Alam ko, binasa mo at minemorya ang mga ‘yan kasi nga may nararamdaman ka na sa akin. Natatakot kong lalong mahulog sa akin kasi ayaw mong madungisan ang iyong pangalan. Faith, walang magrereklamo kaya wala kang dapat katakutan. Po-protektahan kita at ng pangalan mo kaya please, umamin ka na lang.” Tinangka niyang lumapit sa akin pero umatras ako palayo.

“Huwag ka namang ganyan, Gjiam oh! Mali ito okey?”

“Sabihin mo sa mukha ko na hindi mo ako gusto, Faith. Sabihin mo sa akin habang nakatitig ka sa aking mga mata na hindi mo nga ako mahal. Gusto kong makita sa mga mata mo ang sincerity na wala akong aasahan sa’yo!” Pagkasabi niya iyon ay hinila niya ako at muling niyakap ng mahigpit. Titig na titig siya sa aking mga mata. Ramdam ko ang kanyang katawan, ang bahaging iyon sa gitna ng kanyang hita na lumapat sa akin. Hindi normal ang laki no’n.

Iyon ang lalong nagpahina sa akin. Ang mabangong amoy at mainit niyang hininga na tumatama sa aking mukha ang lalong nagpalambot sa aking pakikipagtigasan. Paano ba ako magsisinungaling? Paano ko ba lalabanan ang lahat lalo pa’t mukhang hindi titigil si Gjiam na ipadama sa akin ang kanyang tunay na nararamdaman.