The Nude Secretary!

Chapter 2

Chapter 2

Song Jin is the former president of Gong Shing Electronics. It's the world's biggest technology firm by revenue, and by far the largest listed company in South Korea.

Siya ang taga pagmana ng kumpanyang itinanyag ni Mrs. Florentina Montenegro. A successful Filipina in South Korea. Nakapag-asawa ito ng koreanong bilyonaryo at ito ang nagsimula ng Gong Shing Electronics.

Namamayagpag ang kumpanya nila hindi lamang sa South Korea kundi sa buong mundo.

He is twenty eight years old. Pantasya ng mga kababaehan kahit saan mang sulok ng mundo siya pumunta. Sikat na sikat ang kanilang kumpanya na nangunguna sa karera pagdating sa larangan ng negosyo.

But he hates fame. He hates it very much. Kaya madalas ay nakasuot lamang siya ng facemask sa tuwing may business meetings siya sa ibang bansa. He can speak multi-languages. Lahat halos ng salita ay natutunan niyang aralin dahil sa iba-ibang bansa na kanyang napuntahan.

Aside from Korean language he can also speak French, Spanish, Mandarin, Japanese, German, and even Tagalog language. Matalas ang pananalita niya sa lahat ng mga nabangit na salita. Maraming mga tao ang nakakakilala sakanya lalo na ang mga liderato ng mga negosyo.

Kahit pa nakatakip ang kalahati ng kanyang mukha sa tuwing makikipagkita siya sa mga business meetings niya.

It doesn't make him less handsome. Kahit takpan pa siguro niya ang kanyang buong mukha ay mahahalata paring napaka-gwapo niya! Sa tindig at pangangatawan niyang alagang-alaga sa gym ay talaga namang nakakapang-hina ng mga tuhod ng mga kababaehan.

Shytype siyang tao kaya hindi siya mahilig makipaglapit sa mga babae at negosyo lamang ang importante para sakanya.

"Carline who is this?"

Nakakunot ang nuo ni Song Jin sa dokumentong hawak niya. Ini-abot iyon sakanya ng sekretarya niya.

Isang resume iyon ng isang magandang babae. Unang kita palang niya sa mukha ng babae ay napansin niyang maganda ito.

Mikaela Santos

Ang pangalan ng babae sa resume na hawak niya. Hindi niya maintindihan ang kanyang sarili kung bakit napatitig siya sa magandang mukha nito sa litrato. Binalewala nalang niya iyon.

"That's what your mother luckily picked, from all the ladies who applied to be her new caregiver"

Napahawak siya sa kanyang nuo. Hangang ngayon mapili at strikta parin ang donya sa pag-pili ng mag-aalaga dito. Kung sino man ang mapili nito ay kailangan niyang sundin.

Nakaka-isang katerbang caregivers na siyang binigay sa kanyang ina ngunit walang tumatagal sa mga iyon dahil pinalalayas iyon ng kanyang ina.

Habang tumatanda kasi at lumalala ang sakit ni donya Florentina ay nag-iiba iba ang mood nito.

"Fine. Get this woman bago ako pumunta ng states" Pagka-usap niya sa salitang tagalog dahil pinay ito. Halos karamihan sa mga nagtatrabaho sakanya ay mga pinoy. He like the Filipino workers. They are hard workers and fast learners. Mas masisipag ang mga ito kaysa sa mga koreanong empleyado niya.

"Yes Sir" Yumuko ito at lumabas na sa kanyang pribadong opisina

Napabuntong hininga si Song Jin ng mapag-isa nalang siya.

He felt bored. Kahit pa lahat na ng gugustuhin ng isang tao sa buhay nito ay nasa kanya na. Something is missing. Para bang hindi siya masaya. Parang palaging may kulang.

Nalulungkot rin siya dahil tumatanda na ang kanyang ina. Nagkaroon ito ng heart failure two years ago. Naging permanente na itong nakahiga palagi sa malaking kama nito sa kanilang mansiyon.

Ang kanilang mansiyon ang pinakamalaking mansiyon sa South Korea. But for Song Jin it is a empty place.

Malaki ang responsibilidad na iniwan sakanya ng kanyang ina ng ibigay nito sakanya ang Gong Shing Electronics. Wala itong ibang anak kundi siya lamang. Ang nag iisang taga-pagmana ng lahat ng ari-arian ng kanyang ina.

Two years ago namatay ang daddy niya kaya naman nagkasakit sa puso ang donya. She can't accept the pain of lossing her husband. Muntik na rin itong mamatay noon ngunit sa awa ng diyos ay buhay parin ito magpasahangang ngayon

Naputol ang pag-iisip ni Song Jin ng tumunog ang kanyang cellphone.

It's his mom

"Mom"

"Son! I need my caregiver right away! Ayoko na sa nurse na mukhang demonyita!" Hysterical nitong sabi at parang naiimagine pa ni Song Jin kung gaano ito kagalit sa mga oras na iyon

"Relax mom. Carline is already processing her papers."

"Bullshit! Napakabagal naman ng Carline na yan! I need my new caregiver now!"

"Mom it's not possible. Calm down. Don't worry i will do whatever i can to rush the process--"

"You should!"

Then she hung up on him.

Muli siyang napabuntong hininga. Nagbago na ang kanyang ina simula ng mamatay ang daddy niya. All her beautiful smiles and giggles are gone. He missed her. He missed her mom. Hindi lamang nawala ang daddy niya kundi pakiramdam niya pati na rin ang mommy niya ay nawala sakanya dahil nagbago na ito.

Tinawagan niya ang kanyang sekretarya

"Carline i need that woman as soon as possible"

"But Sir, wala pa raw pong passport yung babae--"

"Make the money work" Kunot nuong utos niya. Alam niyang naintindihan siya ng kanyang secretary at ito na ang bahalang gumawa ng paraan kung paano makukuhaan ng passport at visa ang babaeng napili ng kanyang ina

"Copy Sir"

Tinigilan na ni Song Jin ang pag iisip ng mga walang kwentang bagay. Kailangan niyang mag-focus sa kanyang negosyo. Wala siyang oras upang tumunganga pa.

After two days naayos na agad ni Carline ang passport at visa ng babaeng nagustuhan ng kanyang ina. Kaya naman bago ang kanyang flight papuntang Canada ay dinaanan muna niya ang donya sa mansyon

"Mom i'll be gone for a year. Hindi muna ako uuwi dito--"

"Kahit wag kanang umuwi kahit kailan" Masungit nitong sabi sakanya

Kahit sinungitan siya nito ay hinalikan niya parin ito sa nuo nito. He is really sad right now.

Kailangan niyang manatili sa Canada ng isang taon para sa negosyo nila doon. Palalakasin lamang niya sa loob ng isang taon ang negosyo nila doon bago siya umuwi sa South Korea. Katulad ng madalas niyang gawin sa ibat-ibang bansa.

Ngunit napaka-laki ng Canada. He will give one month for every provinces. 12 provinces ang target niya sa bansang iyon kaya naman kailangan niyang manatili doon sa loob ng isang taon

Pinigilan nalang niyang maluha. Ayaw niya namang iwanan ang kanyang ina sa ganitong sitwasyon. Sisiguraduhin niyang hindi niya ito pababayaan kahit nasa malayo siya

"I love you mom. Bye"

Tinignan siya nito ng masama at hindi man lang nagpaalam sakanya. Para itong batang nagtatampo. Samantalang alam naman nito ang takbo ng kanilang negosyo.

Paglabas niya sa kwarto ng kanyang ina napabuga siya ng hininga. Parang napakabigat ng dibdib niya.

Agad naman sumunod ang sampung mga lalakeng naka-itim sa likuran niya. Mga body guards niya iyon.

Nakapamulsa siyang naglakad patungo sa magarang sasakyan na naghihintay sakanya.

Muli siyang napabuntong hininga.

He hates his life.