Beni iyice yanına çekti. Çenemin ucundan tutarak yüzümü hafifçe yukarı kaldırdı. Bu kadar yakın olmak, bana sadece tedirginlik veriyordu. Ama bu kez, ona karşı koymak istemedim. Belki de o haklıydı. Bu oyunun sonunda ne olacağını bilmiyordum, ama kaçışın bir çözüm olmadığını anlamıştım.
"Peri," dedi yumuşak ama tehditkar bir tonla, "bu senin hayatın artık. Bu hayatı ya kabullenirsin ya da tamamen hiç olursun."
"Ölmekten korkmuyorum," diye karşılık verdim, ben yalan söylesem de gözlerim yalan söyleyemiyordu. Babam hep böyle derdi. Bunu o da fark etti.
Arnaldo, dudaklarına sinsice bir gülümseme yayarak, "Herkes ölümden korkar Cara… En masumlar bile…”
“Ben o cinayeti kimseye söylemem. Hem annem bile senden şikayetçi olmadı ki… Herkes senden korkuyor. Ben mi şu halimle sana kafa tutacağ
