PROLOGUE
441 Words
PROLOGUE.
"Where they are?" Salubong ang kilay ko habang hinahanap ang susundo sakin, Im 20minutes standing and waiting in front of airport at sobrang init na ng ulo ko.
Sh*t!
2years since I feel the summer season in philippines, at parang masusunog na ang balat ko sa kakahintay ng sundo.
"D*mn whats going on? Nobody miss me uh?" I immidiately grab my phone to call my personal assistant.
"Where are you dana!" Iritableng bungad ko dito, dinig ko ang pagmumura niya sa kabilang linya na parang may kausap ito.
"Sorry Luna, Something happen na flatan ako.." napapikit ako sa sobrang inis, wtf! Ngayon pa talaga.
"Call another one to fetch me, Ayaw 'kong magcommute. okay!"
"Yes mam luna.."
Binaba ko ang tawag at tinahak ang daan patawid para doon na lang sana sa waiting shed maghintay, Salubong ang kilay kong naupo habang tinitingnan ang mga kotseng dumadaan.
Napatayo akong muli ng marinig ang cellphone 'kong mag-ring, sinagot ko agad iyon ng makitang si Dana.
Ngunit ni hindi pa ako tuluyan nakakapag salita ng may biglang bumangga sa'kin, Sa lakas ng tinamo ay halos tumilapon ang cellphone ko kung saan, Masama ang tingin ko ng lumingon ako sa aking likuran. Doon ko nakita ko ang isang lalake na agad lumapit sa akin upang itanong kung okay lang ba ako.
"Are you okay, miss? Sorry nagmamadali kasi ako.."
Para akong napako sa kinatatayuan ko dahil sa sobrang gwapo ng kanyang mukha, Napapatitig ako, Hindi ko alam kung bakit bigla ay huminto lahat ng nasa paligid. Kakaiba ang itsura niya. Tao ba ito?
Ngunit natinag ako ng bigla nitong idikit ang kanyang panyo sa gilid ng aking labi, Doon ko lang napansin na halos mapanganga na pala ako with tulo laway pa, What the h*ll Nieves. Nakakahiya.
"Sorry again, I have to go.." anas nito, laking gulat ko na lamang ng pulutin niya ang cellphone ko. Nanlalaki ang mata ko at dahil sa sobrang pagkabigla ay minadali 'kong kalasin ang aking sandals.
Buong pwersa 'kong ibinato iyon sa kanya kaya halos ikayuko niya iyon at mapahinto sa biglaang pag-alis, Napapahimas ito sa kanyany ulo.
"F*ck! thats my phone, Mang-gagatcho!!" sigaw ko, Hawak nito ang batok na nakatingin sa'kin, kunot ang kanyang noo.
"This is mine miss.." sagot nito, ang kaninang pag-hanga na naramdaman ko ay untian ng nawala, D*mn.
"No, sa akin yan! Gag* ka, holdaper ka pala! Give me back my phone!.." lumapit akong muli kasabay ng paghubad sa isang sandals ngunit tumakbo na ito kung saan kaya inis akong nagpapadyak sa ilalim ng tirik na araw.
D*rn it! Napakamalas ko, Sa gwapo niyang iyon magnanakaw pala siya?
Naisahan niya ako doon!
____
- Writer
