Black Eagle I: Always and Forever Hans Monteblanco

Hans II: Sweet talk

Napakuyom ng kamao si Hans sa nangyayari. Sandaling tumingala at hinilot ang batok. He upset her. At gusto niya itong sundan. Pero kapag ginawa niya iyun ay babalik na naman sila sa square one. Minsan ay mahirap paintindihin si Angela lalo na kapag sa usapin ng pagiging sundalo niya, though naiintindihan niya ito.

Ang totoo'y inaayos na ng binata ang request paper upang ma-destino sa Camp Aguinaldo. Regalo niya sa nalalapit na kasal nila ni Angela. But this happened. At hindi siya matatahimik hanggat hindi naibabalik sa kulungan si Ricardo Panlilio. Tumiim ang bagang ng binata sa pagkakaisip sa traydor na sundalo.

Dumiretso siya sa Camp Aguinaldo kung saan dinatnan niyang naghihintay ang dalawang kasamahang myembro ng Black Eagle na sina Xander at Wesley.

"Big boss!" Bati ng huli, nasa mata ang excitement. Matagal na panahon ding hindi sila naipatawag para sa isang misyon though madalas paring nagkikita-kita kapag may pagkakataon.

Ang Black Eagle. Isang Elite scout rangers. Binubuo ng dalawang myemro ng Philippine army, tig-isang myembro ng Philippine navy at Philippine Air Force at ang Legrand siblings na mga private mercenaries. There weren't the normal scout rangers in the country. They were considered special, dahil tumatanggap sila ng mga private missions. Tulad ng kung paano nabuo ang naturang grupo almost twelve years ago.

Ilang sandali pa ay nasa opisina na ang tatlo ni General Guillermo at inilatag ang magiging plano sa misyong gagawinsa Pangasinan. 

“I know how you feel about this Second Lt. Monteblanco.” Sabi ng heneral at dumako ang mata kay Hans.  Pero maipapayo kong huwag mong i-focus ang sarili mo kay Panlilio. The mission is to save the woman. Pangalawa nalang ang pagtugis sa taksil na lalaking yun.” Nagtagis ang bagang sa pagkakabanggit sa dating kahanay. 

“Kung isa siya sa may pakana nito ay hindi ko maiiwasang hindi mamersonal, general. Malaki ang atraso ng lalaking yun sa akin mismo.”

“Pero ikalasal kana. Hindi makakabuti ang pairalin mo ang galit mo.” Paalala ng may katandaan ng heneral. Personal nitong kilala si Hans, at natiyak sa isang pangyayari na kapag involved ang fiancee nito ay nananaig ang emosyon ng naturang sundalo kaysa sa lohiko. 

“Yes sir.” Sagot ni Hans pero sa loob-loob ay alam na hindi nito kayang sundin ang sinabi ng heneral. Ngayon palang ay nanggigigil na siya kay Panlilio. 

Pagkatapos ay sabay-sabay ring lumabas ng opisina ang tatlo nang matapos ang briefing.

"Hindi kasama si Fritz?" Curious na tanong ni Wesley habang naglalakad sila palabas. Hindi ito sanay na hindi nakikita ang pinaka-close sa grupo. The two works in synchronized manner sa mga ganitong mission.

"Mayroon akong personal na assignment para sa kanya. Naipag-paalam ko na kay Heneral Guillermo ang tungkol doon." Sagot ni Hans at may panunukso sa matang tumingin rito. "Scared?"

Tumaas ang kilay ni Wesley. "Private class Wesley Scott Thompson of Philippine Marine Corps." Maangas na sumaludo ang lalaki, hindi na idinagdag ang titulong hawak nito bilang myembro ng Black Eagle.  "You know I can even handle this alone." Mayabang na saad nito.

A sharp shooter and a tracker. Pero si Panlilio ang pinag-uusapan nila. It might not be as dangerous as the mission they usually face in Mindanao. Pero dating kasamahan ang kalaban. Tuso at mautak ito when it comes to this kind of thing. At kabisado nito ang galawan ng Black Eagle. "You better keep your guards up Wesley, si Panlilio ang pinag-uusapan natin dito." Pagsasatinig ni Hans ng sariling saloobin. 

Nagkibit-balikat ang lalaki.

"Sigurado ka ba dito? Malapit na ang kasal mo." Maya-maya'y untag ni Xander sa kanya.

Hans' eyes grew dangerously as he gritted his teeth. Mali talagang kumuha ng timing si Panlilio kahit kailan. "I still have to do it," he answered firmly.

"At si Ms. Martinez?"

"Mag-uusap kami mamaya."

Tumaas ang sulok ng labi ni Xander. Sa isip ay alam na ang magiging eksena ng dalawa. "Well, goodluck kung ganuon." Hindi lingid sa kaalaman ng binata ang tungkol sa pagka-disgusto ni Angela Martinez sa pagiging sundalo ni Hans. Madalas pagtalunan ng dalawa ang kawalan ng oras ng huli para sa kasintahan nito dahil madalas ito sa Quezon.

Naghiwalay ang tatlo nang marating ang parking lot at kanya-kanyang sakay sa sariling kotse. Magkikita-kita sila bukad para da final briefing bago tumulak sa Pangasinan sa susunod na araw.

Si Hans ay dumiretso sa Martinez Hotel upang sunduin si Angela. Pagsakay palang nito ay halatang iwas na ang kasintahan na hindi pinatulan. Mamaya sila nito mag-uusap. Walang imik ang dalaga habang nasa daan sila at hindi napigilan ang sarili. He reached for her and gently stroked her cheeks, pero hindi ito tuminag at sa halip ay humalukipkip at tumanaw sa labas ng bintana.  Bahagya niyang hinanap ang pagiging clingy ng babae.

Maging nang makarating sa mansyon ng mga Martinez upang kumuha ng mga gamit nito si Angela ay hindi parin siya kinikibo nito.

Dinatnan nila ang mag-asawang Martinez na sandaling kinausap ni Hans habang nasa kwarto si Angela. Hindi siya naglihim sa mga ito. And they too convinced him na huwag ng tumuloy. But he insisted, at sinabi ang tungkol kay Panlilio. Sandaling hindi nakaimik sina Aurora at Augusto at bumadha ang tensyon sa parehong mga mukha bago nagkatinginan. Pag-aalala para sa kaligtasan ng anak ang agad rumihistro sa mukha ng una.

"Don't worry, I assigned someone to watch over her." Pagbibigay assurance ni Hans. "For the meantime ay huwag nalang ho siyang paalisin ng bahay kung hindi rin lang importante." Mahigpit niyang bilin sa mga ito. 

"Take care of yourself hijo. Kami ang bahala kay Angela. Ang iniisip ko ay ang kaligtasan mo." Puno ng pag-aalalang turan ng ginang na parang biglang tumanda dahil sa natanggap na balita. 

Ngayo'y alam na ni Hans kung saan nakuha ng kasintahan ang pagiging maligalig. Lihim siyang nangiti.

"Take care, son. Siguraduhin mong babalik ka ng ligtas. Atleast for Angela’s sake." Isang tapik sa balikat ang iginawad ni Augusto sa mamanugangin.

Masunuring tango ang naging  tugon ni Hans at muling nagpasalamat sa pagpayag ng mga itong matulog si Angela sa kanila.

Ilang sandali lang pa ay nakitang pababa si Angela sa grand staircase dala ang isang backpack na agad niyang sinalubonh at kinuha ang bitbit mula rito. 

“We will go ahead mommy, daddy.” Paaalam ni Angela sa magulang at humalik sa mga ito.

“Send my regards to Margarita, Angela. Sabihin mong dalasan ang pagdalaw niya sa hotel at ng may kasama akong mag-ballroom.”

She half-smile at hindi umiwas nang abutin ni Hans ang kamay. Hindi nais ng dalaga na mapansin ng magulang ang silent war sa pagitan nilang magksintahan. 

Agad dumiretso ang dalawa sa bahay ng mga Monteblanco. Not as big as the Martinez mansion pero masasabi paring mansyon. Agad humalik si Angela sa stepmother ni Hans na si Margarita. She had meet her many times already sa loob ng pagiging mag-kasintahan nila ni Hans. At hindi na niya masyadong ma-portray ang unang description ng binata dito. She was old at umaasa nalang sa tungkod at nakaalalay ang dalawang kasamang katulong at ang private nurse nito.

Tahimik silang kumain, sandaling nakipag-kwentuhan sa matanda ang dalaga bago dumiretso sa kwarto ng katipan. Still, hindi parin niya iniimik ito. 

Lahat iyun ay pinalampas ni Hans. Wala itong alam na sasabihin para mapahinuhod ang katipan. Besides he will never change his mind. Hangga't nasa labas ng kulungan si Panlilio ay hindi siya mapapakali. At hindi siya titigil sa paghahanap rito hanggang matugis ang dating sundalo.

Mabuti na nga lamang at pumayag si General Guillermo na ipaiwan si Fritz upang siyang magbantay kay Angela. Panlilio might come after her tulad ng ginawa nito nung una.

Samantala, sinadyang maupo ni Angela sa kabilang panig ng kama habang nagpupunas ng basang buhok. Lihim na pinakiramdaman ang kasintahan. Mukhang magmamatigasan silang dalawa sa buong magdamag. 

Pumakabila si Hans at niyakap ang kasintahan sa bewang "Hindi mo ba talaga ako kakausapin?” Malambing nitong tanong. 

Si Angela ay mataman lang tinapunan ng tingin ang kasintahan at ipinagpatuloy ang ginagawa. Inagaw nito ang hawak na tuwalya mula sa kanya at siyang nagtuloy ng ginagawa pagkatapos umayos ng upo paharap sa kanya. Pinabayaan niya ito. She have to stay firm. Akala rin niya ay lilipas ang sama ng loob pero hindi iyun nangyari. Buong maghapon siyang hindi mapakali sa kabila ng napapaligiran siya ng maraming tao sa event.

Hindi siya mapamahiing tao pero iba ang kabang nararamdaman sa gagawing pagpunta ni Hans sa Pangasinan. At binubuhay ng pagtakas ng dati nitong kasamahan ang traumang inabot niya rito. Hindi maiwasang pumasok sa isip na baka danasin rin ng kasi tahanan ang kalupitan ng dating sundalo. And she is getting scared. 

"Dapat ay pagkatapos ng kasal natin ito ginagawa," nakangiting tudyo ni Hans to get her attention. "Won't you smile for me?" Itinigil ang ginagawa at hinuli ng kasintahan ang mata niya.

She stared back but remained quiet. Sa tuwina'y pinananabikan niya ang ganitong eksena. Hans and her sa loob ng isang kwarto. Lovingly gazing at each other while whispering promises of forever. Pero hindi iyun magka-puwang sa dibdid ngayon. She is disturbed!

Bumaba ang mukha ni Hans and started kissing her on the corner of her lips. His tongue tasting her, taunting them to open. At labis-labis ang pagpipigil ni Angela na huwag tumugon. "Baby, why don't you kiss me back, hmmm" he whispered in between kisses.

Unti-unting natitibag ang pader ni Angela. At bakit kahit ang pagbulong nito ay napaka-sexy sa pandinig. No! Kailangan mo muna siyang makumbinsi, paalala sa sarili. "Hans, I..."

Sinamatala ng binata ang pagbukas ng labi niya. His tongue immediately entered her mouth. At walang nagawa si Angela kundi tumugon lalo na nang malasahan niya ang mainit na dila nito sa sariling dila. It was long and deep. Napaungol siya nang tuluyan siyang ihiga ni Hans sa kama at dumagan ito sa kanya. Ang kamay ay pinaghiwalay ang dalawang legs upang ipweeto ang sarili doon. 

Napasinghap siya nang maramdaman ang pagtusok ng matigas na bagay sa mismong pang-ibabang katawan. Agad gumapang ang init sa buong katawan niya kasabay ng sobrang excitement. How can Hans have that so much s****l effect on her. She wantonly wants him right away. 

Huminto ito sa paghalik at dumako ang labi sa leeg niya. Her body automatically responded when she felt his warm lips on her bare skin.

"H-Hans, I thought we are going to talk," she reminded him in heavy breathing. Hindi matiyak kung para sa kasintahan o sa sarili ang sinabi. 

"We can talk later sweetheart," sagot nito ni hindi nag-abalang huminto sa ginagawa. Ang mga kamay ay dahan-dahang dumadama sa katawan niya. 

Unti-unti ng natatangay sa naglalagablan na apoy ng damdamin si Angela. At alam niyang konti nalang ay tuluyan na siyang bibigay. "Hans…" Bahagya siyang nanulak.

Nag-angat ng mukha ng binata at tinitigan siya.

She saw a raw desire in his eyes habang pinaglalandas ang mga  mata nito sa buong mukha niya. "Can't you not go, please." She pleaded trying to open up about the topic.

"It's not as if im not comming back, Angela." Masuyong bulong nito habang humahaplos ang kamay sa buhok niya. 

Tumaas ang mga kamay at humaplos sa gwapong mukha ni Hans. His classic looks na kahit kailan ay hindi niya pagsasawaang titigan.

"What bothers you, sweetheart? Tell me? Hindi ka ganito dati."

Hindi siya agad nakasagot. Paano niya sasabihin dito na kinakabahan siya para sa kaligtasan nito. Like she always do dahil sa mga balita-balita tungkol sa mga sundalong namamatay. Hans is just a human being at nakabadya ang panganip sa buhay nito everyday, tweenty-four-seve. Sobra nga lang ngayon dahil sa nalalapit na pag-iisang dibdib nila.

"Pagbalik ko ay may maganda akong balita sayo." Kumislap ang mata nito.

Hindi iyun pinansin ni Angela, gumuhit ang takot sa mga mata. "Mas importante ba ang trabaho mo kaysa sa akin?'

"Why do you even ask?" tangkang baba ang mukha ni Hans nang mag-iwas ng mukha si Angela.

"Why don't you answer me?" balik-tanong niya may himig ng pagtatampo ang tinig. "You are making me sound like an un-understanding girlfriend"

"But you are not just my girlfriend, Angela. Soon you will become my wife. Anong pumasok sa isip mo at tinatanong mo ako ng ganyang bagay. When did I ever give you reason to doubt my feelings for you."

"Because, I feel like you do. Palagi nalang issue sa atin ang responsibilidad mo sa trabaho mo. Paano kung mag-asawa na tayo, do I always have to wait for my husband kung kailan nito gustong umuwi? Hindi mo lang ba iko-consider ang nararamdaman ko sa tuwing tumatanggap ka ng ganitong assignment. Gosh! Hans, hindi lang ikaw ang sundalo sa buong Pilipinas bakit kailangan laging ikaw." Mahabang litanya niya halos maubusan ng hinga sa sariling litanya. She have to voice out her opinion upang malaman nito iyun. 

"We've already talked about this Angela!" bahagyang tumaas ang tinig ng binata kasabay ng pagdidilim ng mukha.

Nakipagsukatan siya ng tingin rito. Maya-maya’y nangilid ang luha sa mata dahil sa ginamit na tono sa pakikipag-usap sa kanya. Gusto niyang magdamdam Sinubukan niyang bumangon pero lalong idinagan ni Hans ang katawan sa kanya upang pigilan siya. "I'm sorry..." masuyong bulong nito nang ma-realized ang inakto at ikinulong ang mukha niya sa dalawang kamay upang magtagpo ang mata nila. "I'm sorry..."  ulit nito at ginawaran siya ng halik sa noo. 

Bumigat ang puso niya. Bakit kailangan niyang maranasan ang ganito? Bakit hindi siya lubusang maging masaya? "Am I just second in your priorities Hans?" Napahikbi siya at kusang tumulo ang luha sa gilid ng mata.

Lumambot ang ekspresyon ng binata sa nakita. Pinahid ng kamay ang gilid ng mata ng kasintahan. "Oh Angela, alam mong hindi yan totoo. Ikaw ang pinaka-mahalagang tao sa buhay ko," idinikit nito ang noo sa noo niya. Ibinaon ang kamay sa mamasa-masa pang buhok ng babae.

"T-Then huwag ka ng umalis." Malambing na hiling niya at yumakap dito. Mahigpit, as if someone will try to take him away from her. "I just love you so much, Hans. Kaya ako nagkakaganito. At hindi ko alam ang gagawin ko kapag may mangyayarinh masama sayo."

"Nothing will happen, sweetheart." His face slid on her cheecks at hinalik-halikan iyun. "Gugustuhin kong bumalik, because I have you waiting. Ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko," and kissed her on her eyelids, down to her nose. Nagsimulag muling maglandas ang kamay nito sa buong katawan niya as she felt his manhood stroking on her womanhood.

She instantly tensed under his hands. He softly kissed her, soothing, pacifying kisses, his hands lightly covering her ears, blocking out the world, the rhythm of his lower body persistent, bewitching, unsated. Then his eyes opened, his eyes darkened. "Is this okay?"