Chapter 2 : พ่อเพื่อนดุดันไม่เกรงใจใคร NC
706 Words
Chapter : 2
“ยั่วขนาดนี้ เคยคิดไว้เผื่อบ้างไหมว่าถ้าหากพ่อเล่นด้วยขึ้นมาจริง ๆ จะทำไง?”
หลังจากที่ปิดประตูห้องนอน คุณชาญก็กดดันให้จันทร์เจ้าขึ้นไปนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางที่ดูน่ากลัวของเขา ทำเอาเพื่อนลูกสาวคนนี้อกสั่นขวัญแขวนกันเลยทีเดียว
“พ่อคงไม่ทำมันหรอก...ใช่ไหม...คะ?”
จันทร์เจ้าถามเสียงสั่น เงยหน้ามองร่างสูงโปร่งของอีกฝ่ายที่กำลังบดบังแสงจากหลอดไฟ คุณพ่อของเพื่อนจ้องมองเธอด้วยสายตาลุ่มลึก เขาขยับเข้ามาใกล้เธอและใช้ทั้งสองแขนผลักพนังพิงโซฟาโดยมีเธออยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองข้างของเขา จนใบหน้าแทบจะชนเธออยู่แล้ว
“ตอนยั่วไม่คิด มาคิดได้ตอนที่ถูกกระทำกลับ ถ้ายังเป็นอย่างงี้อยู่อีกพ่อไม่ปราณีแล้วนะ”
การกระทำของคุณชาญ ทำให้จันทร์เจ้าหัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นผสมความกังวล เธอกลัวก็จริงแต่เธอก็เขินด้วยเช่นเดียวกันขณะที่พยายามสบตามองเขาด้วยความกล้าที่มีอยู่ จากระยะนี้เธอก็ยังได้กลิ่นหอม ๆ จากพ่อหม้ายคนนี้ด้วยซี่งทำให้เธอหวั่นไหวไม่ใช่น้อยเลย
“พ่อคงไม่ใช่พวกที่...แบบว่า...พูดแล้วไม่ทำใช่ไหมล่ะคะ? อย่างไม่ปราณีเนี่ย...จะจริงรึเปล่า?”
หญิงสาวยิ้มสู้ เธอยังคงยั่วยุเขาต่อไปด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้งภายในใจ ด้านหนึ่งจันทร์เจ้าก็คิดว่าเขาจะไม่ทำในสิ่งที่ไม่ควรกับเธอซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของลูกสาวของเขา ด้านหนึ่งเธอแสวงหาในสิ่งที่ไม่ควรนั้นด้วยความรู้สึกที่ร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่าง
“จะพูดว่าพ่อเป็นพวกเก่งแต่ปากว่างั้น...”
คุณชาญแสยะยิ้มเยาะเย้ย ก่อนที่จู่ ๆ จะจับขาทั้งสองข้างของจันทร์แหวกออก ทำเอากางเกงรัดรูปของเธอฉีกขาดตรงเป้ากางเกงจนปรากฏชั้นใน ด้วยความอายและความตื่นตระหนกเธอรีบใช้มือไม้นำมาปิดเป้ากางเกงเอาไว้ พร้อมพยายามทำให้ขาที่ถูกถ่างออกกลับมาปกปิดเช่นเดิม แต่ก็ทำไม่สำเร็จเนื่องจากอีกฝ่ายมีเรี่ยวแรงที่มหาศาลเกินกว่าที่เธอจะต้านทานไหว
“คิดว่าไงล่ะตอนนี้...”
คุณชาญกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูจันทร์เจ้า ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอ่อนระทวยอย่างบอกไม่ถูก
“คิดว่าเอ่อ...”
จันทร์เจ้าทำตัวไม่ถูกขณะที่พยายามเบือนหน้าหนีคุณชาญด้วยความอับอาย ใบหน้าและใบหูของเธอแดงซ่านไปหมด แถมลดหายใจอุ่น ๆ ของเขาก็ยังรดต้นคอเธอทำให้ถึงรู้สึกซาบซ่านแปลก ๆ ด้วย
“ถ้าพ่อทำขึ้นมา...อย่าร้องแล้วกัน...”
คุณชาญปล่อยขาของเธอที่เขาถ่างไว้ออก แต่ความเจ้าเล่ห์ยังคงสะท้อนอยู่ในแววตาของเขา อย่างไรก็ตาม จันทร์เจ้าที่พยายามทำตัวให้สงบเสงี่ยมต่อหน้าเขาไม่สังเกตเห็น เธอพยายามหุบขาตัวเองเข้าหากันอย่างสั่นกลัว
‘ดีจังที่เขาไม่ทำขึ้นมาจริง ๆ ...’
จันทร์เจ้าครุ่นคิดในใจก่อนที่จะตื่นตระหนกยิ่งกว่าเดิมเมื่อเหม่อมองเขา จู่ ๆ คุณพ่อของเพื่อนคนนี้ก็ทำการถอดกางเกงลงและเปิดเผยสิ่งนั้นของตัวเองออกมาต่อหน้าต่อตาเธอ
“ใครบอกให้หุบขา...ถ่างขาต่อไป...เผื่อจะคิดว่าพ่อคนนี้เก่งแต่ปาก...งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีไหม?”
จันทร์เจ้าสะท้านไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำสั่งนั้น ไม่พอเธอยังอ้าปากหวอ ทำตัวไม่ถูกยิ่งกว่าเก่าขณะจ้องมองแท่งเนื้อนั้นด้วยดวงตา กุหลิบ กุหลิบ หญิงสาวไม่เคยพบเคยเจออะไรที่มันน่าทึ่งเช่นนี้มาก่อน
‘นี่มันของคนเอเชียแน่เหรอ? ใหญ่กว่าแขนเราเสียอีก...แถมยังยาวเกินใบหน้าเราไปเลยด้วย’
จันทร์เจ้ากลืนน้ำลายลงคอดังอึก ดูหวาดหวั่นและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
‘ชักจะเห็นใจแม่อีน้ำฝนแล้วสิที่ต้องโดนไอ้เจ้าแท่งนี่ปู้ยี่ปู้ยำ...’
To be continued...
- Writer
