หวานใจนายวิศวะมาดนิ่ง

ผมยังไม่มีสิทธิ์

เช้าวันต่อมา

07.00 น.

ติ๊ด....ติ๊ด....ติ๊ด....เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ก่อนที่ผมจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาปิดนาฬิกา วันนี้ผมตื่นเช้าขึ้นมาหน่อย เพื่อที่จะไปรับน้องไปมหาลัยด้วย ก่อนอื่นผมคงต้องโทรหาน้องก่อนว่าผมจะไปรับเธอไปมหาลัยพร้อมกัน

ตืด....ตืด....ตืด.....เสียงโทรออกหาน้องออย

ออย : ฮัลโหลค่ะพี่ไดม่อน โทรมาแต่เช้าเชียว มีอะไรรึป่าวค่ะ

ไดม่อน : เอ่อ พอดีว่าพี่จะโทรมาบอกว่าวันนี้พี่จะไปรับหนูไปมหาลัยด้วยกันนะ หนูแต่งตัวรอพี่เลยนะครับ เดี๋ยวพี่จะไปเอง

ออย : ก็ได้ค่ะ หนูไม่ขัดอยู่แล้ว มีคนขับรถให้นั่ง สบายจะตาย คิก คิก งั้นหนูไปแต่งตัวรอนะค่ะ พี่จะมารับหนูกี่โมง

ไดม่อน : ประมาณ 8 โมงทันไหมครับ

ออย : ทันค่ะ งั้นเดี๋ยวหนูรอนะค่ะ

ไดม่อน : ครับ

หลังจากที่ผมวางสายจากน้องเสร็จ​ ผมก็ลุกออกจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเดินทางไปรับน้อง ผมใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาอยู่หน้าคอนโดของน้องแล้ว ในเวลานี้เป็นเวลา 7.45 น. ผมมาถึงเร็วกว่าเวลาที่ผมนัดน้องไว้ ผมจึงนั่งรอน้องอยู่ในรถ แต่นั่งได้ไม่นานก็เห็นน้องเดินลงมาจากคอนโด พอน้องเห็นรถผมจอดนิ่งอยู่หน้าคอนโดก็เดินมาหาผมทันที

"พี่ไดม่อนรอนานไหมค่ะเนี่ย หนูอุตส่าห์​เดินลงมาเร็วแล้วนะค่ะเนี่ย แต่สุดท้ายยังลงมาไม่ทันพี่ไดม่อนอยู่ดี" ออย ฉันว่าฉันมาเร็วแล้วนะ แต่พี่ไดม่อนเร็วกว่าอีกอ่ะ

"ไม่นานครับ พี่มาถึงก่อนเวลาเอง แต่นั่งไม่นานพี่ก็เห็น​หนูเดินลงมาแล้ว" ไดม่อน วันนี้น้องแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษา​ ปัดแก้มอ่อนๆทาปากสีส้ม ดูสวยละมุนน่ารักดี แต่ชุดไม่รู้​จะรัดไปไหน กระโปรงก็สั้น รอพี่ได้หนูเป็นแฟนก่อนเถอะ ชุดพวกนี้จะจับเผาทิ้งให้หมดเลยคอยดู แต่ตอนนี้​ผมยังไม่มีสิทธิ์​ที่จะทำแบบนั้น ผมยังไม่มีสิทธิ์​ในตัวน้อง คงต้องทำใจไปก่อน แต่คงอีกไม่นานหรอก

"งั้นเราไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวเราจะสายกันนะค่ะ" ออย ฉันจึงเอ่ยเตือนพี่เขา ถ้าเรามัวแต่นั่งคุยกันอยู่ตรงนี้ คงได้ไปสายกันจริงๆ

"ครับ" ไดม่อน ผมจึงขับรถตรงไปมหาลัยทันที จนตอนนี้ผมขับมาถึงหน้ามหาลัยแล้ว ไม่รู้​น้องหิวหรือยัง ผมจึงขับรถพาน้องไปที่โรงอาหาร

"หนูหิวไหมครับ เรากินข้าวกันก่อนไหม น่าจะพอมีเวลาอยู่นะครับ" ไดม่อน ผมจึงยกนาฬิกาขึ้นมาดู เพื่อจะดูว่าเหลือเวลามากน้อยขนาดไหน

"ก็ดีค่ะ ท้องหนูเริ่มร้องหาข้าวแล้วค่ะ คิก คิก" ออย ฉันเริ่มหิวขึ้นมาแล้วล่ะ ได้กินข้าวก่อนขึ้นเรียนก็คงจะดีมาก

"งั้นเราไปกันเถอะครับ" ไดม่อน ผมกับน้องจึงเดินลงจากรถเข้าไปโรงอาหารทันที ฉันเลือกซื้อเป็นข้าวมันไก่ พี่ไดม่อนก็เหมือนกัน สายๆแบบนี้ได้กินน้ำซุปหอมๆก็น่าจะดีมาก เราต่อคิวซื้อข้าวกันไม่นานก็ได้ข้าวมากันคนละจาน น้ำคนละแก้ว เราจึงเดินมานั่งโต๊ะกินข้าวด้วยกัน ก่อนที่เราจะลงมือกินข้าวกันเงียบๆ เรานั่งกินข้าวกันสักพักข้าวก็เริ่มหมดจาน ฉันก็เริ่มท้อง ตอนนี้ฉันพร้อมที่จะไปเรียนแล้ว

"หนูครับ ตอนเที่ยงถ้าพี่เลิกเร็ว เดี๋ยวพี่มากินข้าวด้วยนะ แต่ถ้าเลิกช้าเราคงเจอกันตอนเย็นทีเดียวนะครับ ตอนเย็น​เดี๋ยว​พี่ไปส่งเหมือนเดิมครับ" ไดม่อน

"ค่ะ งั้นหนูไปเรียนก่อนนะค่ะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว" ออย

"ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งหน้าคณะ" ไดม่อน

"ค่ะ" ออย หลังจากพี่ไดม่อนมาส่งฉันแล้ว พี่ไดม่อนก็ขับรถไปคณะตัวเองทันที

15.00 น.

ณ ลานเกียร์วิศวะ

"น้องๆครับ ใครมาถึงแล้วเดินเข้ามาเข้าแถวแยกตามสาขาได้เลยนะครับ จะได้ไม่เสียเวลา" รุ่นพี่ปี 2 ที่เป็นพี่สันทนาการเอ่ยเรียกน้องๆปี 1 ให้เข้าแถว ก่อนที่รุ่นพี่ปี 2 บางส่วนจะมาช่วยน้องๆจัดแถว

ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองรุ่นน้องปี 1 ที่มากหน้าหลายตาทยอยเดินเข้าไปในลานเกียร์ เพื่อจัดแถวตามรุ่นพี่สันทนาการสั่ง ซึ่งตอนนี้รุ่นพี่ปี 2 จัดระเบียบแถวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินมาตามพวกผม

"พวกพี่ๆเชิญข้างหน้าได้เลยครับ" พวกผมจึงพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินไปข้างหน้าเรียงแถวหน้ากระดาน พวกผมที่เป็นพี่ว๊ากเรามีกันทั้งหมด 7 คน ก็มีพวกผม 3 คนแล้วก็เพื่อนในคณะอีก 4 คน ซึ่งคนที่เป็นเฮดว๊ากก็คือ ไอ้คิม แล้วอีก 3 คนที่เป็นพี่ว๊ากเหมือนผมก็มีไอ้กัส ไอ้มาร์ค ไอ้ไนท์ ซึ่งตอนแรกไอ้เคเบิ้ลจะได้เป็นเฮดว๊ากด้วยซ้ำแต่มันไม่เอา มันเลยขอเป็นแค่พี่ว๊ากเหมือนผมดีกว่า แต่ผมก็ว่าดีนะ เป็นพี่ว๊ากได้หัดทำอะไรเยอะแยะเลย