" Hayatta herkes bir şeylere tutunuyor. Kimi filmlere, kimi kitaplara, kimi de şarkılara. Ama insan insana tutunmayı bir türlü beceremiyor. İstisnalar çok az da olsa var çevremizde. Biri Sina ile benim mesela. Birbirimize tutunursak savrulmayacağımızı çok iyi biliyoruz. Bir de bizi yeni yeni sarmaya çalışan kollar var. Salih bey, Güzide hanım ve Cüneyt. Salih bey ve Güzide hanım giderek daha da kapatıyor aramıza koyduğumuz mesafeyi. Bakışlarındaki şefkat ve sıcaklık giderek daha da çok hissediliyor. Kimsesizliğimizi iyileştirmeye başladıklarını inkâr edemem. İster kan bağı, ister yıllardır süren mecbur bırakılmış hasret diyin. Ama eski yaralarımız sayelerinde kabuk bağlıyor. İyileşmedi henüz ama kanamıyor da artık. Cüneyt...
Ah Cüneyt. Tek başına bir kalkan, varlığıyla güven, bakışlarıyla
