Sahil kasabasının sakin sokaklarında, Lara ve Kuzey yeni dostluklar kurmaya başlamıştı.
Kasabanın küçük kafesinde, sıcak gülümsemesiyle tanınan Elif adında genç bir kadın, Lara’ya hemen yakınlık göstermişti. Elif, kasabanın yerlilerindendi; hayatın zorluklarını görmüş ama umutla doluydu.
“Kahvem her sabah burada içilir,” demişti Elif, “Ve artık sen de buranın bir parçasısın.”
Kuzey ise kasabanın tamir atölyesinde çalışan Mehmet’le dost olmuştu. Mehmet, işinde usta, güler yüzlü ve yardımsever bir adamdı.
Bir gün, kasabanın sokaklarında birlikte yürürken, Mehmet gülerek, “Buralar biraz küçük ama insanlar büyük yürekli,” demişti.
Lara ve Kuzey, yeni hayatlarının bu küçük parçalarını sevmişti. Her yeni tanışıklık, geçmişin gölgelerini biraz daha dağıtıyordu.
Akşamları birlikte oturduklar
