Küller Arasında Alevlenen”
Kurtuluşun ardından, Lara ve Kuzey için hayatın ağır yükleri biraz olsun hafiflemişti. Artık aralarındaki bağ sadece savaşın ortaklığı değil, kalplerini ısıtan bir yakınlığa dönüşüyordu.
Bir akşam, güvenli sığınakta sadece ikisi kalmıştı. Dışarısı sakin, içeride ise zaman adeta yavaşlamıştı.
Kuzey, Lara’nın gözlerine bakarken hafifçe gülümsedi. “Uzun zamandır böyle huzurlu bir anımız olmamıştı.”
Lara, çekingen ama içten bir sesle yanıt verdi: “Seninle birlikteyken, hayatın zorlukları bile biraz anlamını yitiriyor.”
Aralarındaki mesafe azaldı, elleri birbirine dokundu. Kalplerinin ritmi, savaşın karmaşasından sonra ilk kez bu kadar uyumlu çalıyordu.
“Biliyorum, zor zamanlardan geçtik,” dedi Kuzey, “ama seni korumak, yanında olmak istiyorum. Her şeyden önce.”
