Gece yarısını çoktan geçmişti. Rüzgar, kasabanın taş sokaklarında uğuldayarak dolaşıyor; adeta yaklaşan bir tehlikenin fısıltılarını taşıyordu. Lara, Elif ve Kuzey, karakoldan çıkıp Elif’in evine döndüklerinde içeride bir gariplik olduğunu hemen fark ettiler.
Kapı aralık, içerideki lambalar açık ama sessizlik çok fazlaydı.
Kuzey, Lara’yı durdurup silahını belinden çekti. “Geri dur. Önce ben giriyorum.”
İçeri sessizce süzüldü. Salonda kitaplık devrilmişti, cam sehpa kırılmış, mutfağın kapısı yerinden sökülmüştü. Elif ardından geldiğinde ağzını eliyle kapadı. Burası artık onların evi değil, tehdit kokan bir savaş alanıydı.
Lara yere düşen fotoğrafları toplarken titredi. Babasıyla olan son karelerden biri yerde ayaklar altında ezilmişti.
Kuzey arka odaya geçtiğinde yerde kırmızı boya ile
