Karlı bir sabah, Lara siyah kabanıyla Sofya’ya iner.
Yanında Emir yok. Kuzey yok.
Sadece kendi karanlığıyla birlikte.
Otelden çıkıp gizli bir binaya ulaşır.
Burası, Aslan Gölgesi’nin Bulgar bağlantılarından biri:
“Kolov Hattı.”
İçeri girer, masanın başında bir adam beklemektedir.
Ve Lara’nın kalbi duraklar:
Cihan.
Çocukluğunun koruyucu abisi.
Ama bir gecede ortadan kaybolmuştu.
Şimdi karşısında.
Silahlı.
Rosario’nun adamı olarak.
---
İhanetin Bedeli
Lara:
“Cihan… neden?”
Cihan:
“Çünkü senin baban annemi diri diri yaktı.”
Lara:
“Ben senin kardeşindim.”
Cihan:
“Sen... onun kanını taşıyordun.
Ve şimdi Rosario seni bekliyor. Ya onun kızı olacaksın… ya mezarı.”
Lara gözlerini kapatır.
Dudaklarında keskin bir gülümseme belirir.
“Ben onun kızı değilim.
Ben kendi gölgem
