Arnavutköy kıyılarında eski bir balıkçı kulübesine sığındılar. Kuzey’in adamları izlerini silmişti ama Lara’nın omzu hâlâ kanıyordu. Sustu. Sustu çünkü nefes almak bile acı veriyordu.
Kuzey, şöminenin önüne birkaç odun attı. Ateş yanarken gömleğini çıkardı. Lara’nın üzerindeki ceketi dikkatlice açtı. Omzundaki mermi girişini görünce kaşlarını çattı.
“İlk yardım eğitimi aldın mı?” dedi Lara. Sesi dalga geçer gibiydi ama titriyordu.
“Benim dokunduğum herkes ya iyileşir… ya kaybolur.”
Mermiyi çıkardı. Lara dişlerini sıktı. Bağırmadı. Kan süzüldü göğsüne doğru. Kuzey elini tuttu. Bir anlık göz göze geliş… işte orada bir şey koptu.
---
Kuzey, kanı temizlerken parmakları Lara’nın tenine hafifçe değdi.
Sıcaklık, kasırgaya dönüştü.
Lara gözlerini ona dikti.
“Ablamı kurtarmamda gerçekten y
