ตื๊ด~ ตื๊ด~
"รับสักทีสิ" โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูที่กำลังปรากฏชื่อ'เนเน่'แผดเสียงรอสายดังเล็ดลอดออกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทำให้แคทที่กำลังนั่งฟังอาจารย์สอนอยู่ในห้องเรียนกังวนใจเอ่ยพึมพำพร้อมทั้งกดหน้าจอถี่ๆ เธอพยายามโทรหาเพื่อนรักสลับช่วยกันกับเพื่อนรักอีกคน แต่ก็ยังไร้วี่แววว่าคนในสายจะกดรับเลยจนสายตัดไปอย่างอัตโนมัติ
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วเนเน่ก็ยังไม่มาเรียนหรือติดต่อพวกเธอมาเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นตายร้ายดียังไงบ้างจะคิดสั้นไหม ภายในใจของเธอมันคิดไปต่างๆนานาๆแล้ว
"รับสิเนเน่ พวกฉันจะบ้าอยู่แล้ว"
"โอ๊ย..เดี๋ยวฉันโทรเอง" เป็นแคนดี้ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆบอกอย่างกระวนกระวายอยู่แทบไม่นิ่ง กว่าจะติดต่อได้อีกฝ่ายกลับไม่รับซะงั้น
และแล้วปลายสายก็ถูกตัดไปอย่างอัตโนมัติอีกครั้ง หญิงสาวรอไม่ไหวอีกต่อไปเขย่าแขนบอกเพื่อนที่กำลังจะกดโทรไปอีกรอบ "ไม่ต้องโทรแล้วแคนดี้ เราไปหามันที่บ้านเลยเถอะ
