วันต่อมา..
@มหาวิทยาลัยww
"บอกแล้วว่าไม่ต้องมาส่ง มันไกลก็ไม่เชื่อ" แคทบ่นทันทีที่ลงจากรถจักรยานยนต์ซึ่งจอดสนิทอยู่ตรงหน้าคณะ พร้อมกับถอดหมวกกันน็อคยื่นไปให้ก้าน
"แล้วไง..ดีกว่าปล่อยให้มึงมาคนเดียว เดี๋ยวก็เจอแม่งอีก" มือหนาเอื้อมไปรับหมวกกันน็อคมาวางใส่ตะกร้าหน้ารถ ด้วยความเป็นห่วงไม่อยากให้เพื่อนต้องมาเจออะไรแบบนั้นอีก เลยทำให้เขาต้องพักจากการขับวินแล้วมาส่ง
"นี่กะจะมารับมาส่งกูตลอดเลยหรือไง ไม่ต้องทำงานแล้ว?"
"เออถ้ากูว่างกูก็จะมารับมาส่งมึง จบไหม"
"ถ้าจะขนาดนั้นเอากูไปเป็นเมียเลยไหม"
"ไม่อะ มึงไม่ใช่สเปคกู"
"หืม..กูประชดเนอะ" เธอถอนหายใจพลางเบะปากใส่คนตรงหน้าอย่างเอือมระอา เข้าใจนะว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่จะให้เธอต้องมาคอยลำบากคนอื่นตลอดเวลามันก็ไม่ใช่นิสัย
ถ้าอะไรจะเกิดต่อให้มีคนคอยปกป้องก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี แถมยังทำให้คนคนนั้นเจ็บตัวอีกต่างหาก
เธอไม่ต้องการให้ใครต้องมาเด
