PROLOGUE
901 Words
Nalaglag ang hawak na tuwalya ni Guada sapagkat bigla ay may lalaking sumunggab sa kanya at ipinisa sa may pader. Mistulang hayok na hayok sa laman na tigre ang lalaki dahil agad na pinupog siya ng mararahas na halik.
“Tulong! Tulungan niyo ako!” tili ng kawawang dalaga. “Ugh!” Ngunit isinuntok ng lalaki ang malabatong kamao nito sa kanyang sikmura. Dagling nawalan siya ng malay at naging malaya na ang lalaki sa paglamutok sa hubad niyang katawan.
Walang parte ng katawan ni Guada ang hindi nilawayan ng lalaki. Sarap na sarap ito sa sariwang katawan ng dalaga.
“Ang sarap mo, Guada. Sayang at isa ka lang katulong,” anas ng lalaki nang tumigil saglit sa kademonyohan. Dali-dali itong naghubad. Hindi na mapigil ang nagwawala nitong pagk*lalaki sa loob ng brief.
Never in his life did Diosdado imagine that he would be irresistibly drawn to a maid. Ang daming babae na nagkakagusto sa kanya at handang ibaba ng kusa ang mga panty nila upang angkinin niya ano mang oras na gustuhin niya. Sa kasamaang palad, kahit anong pigil niya, sa katulong pa rin siya palaging naa-arrouse. Tuwing nakikita niya si Guada sa mansyon ay kumikislot ang kanya kahit katabi pa niya ang kanyang asawa na buntis. Kung kaya’t hindi siya masisisi kung ngayon ay hindi na niya nakayanan.
Nang ipatong niya ang katawan sa babae ay hindi na siya nagdalawang-isip na angkinin ito. Lalo siyang naulol nang malasap niyang ang sikip ni Guada. Virgin pa pala ang dalaga.
KINABUKASAN, pagkagising ni Guada ay iyak siya nang iyak habang yakap-yakap niya sa dibdib ang nakabalabal na kumot sa kanyang binaboy na katawan. Walanghiyang amo niyang lalaki! Ginahasa siya! Isa siyang Demonyo! Satanas!
Alam niya na si Sir Diosdado niya ang nang-rape sa kanya dahil bago pa siya tuluyang mawalan ng malay habang ginagahasa siya ay nakikita niya ang mukha nitong sarap na sarap sa kanyang katawan. Naramdaman nga niya ang sakit nang pilit ipinasok sa kanyang kabirhenan ang sandata nitong nagmistulang bakal sa tigas. Napaluha na lamang siya ng sandaling iyon dahil para siyang pinanawan ng lakas matapos siyang suntukin. Patuloy siya sa paghingi ng tulong pero sa isip niya lang nagagagawang isigaw.
Namalayan na lamang niya na tapos na ang pambaboy sa kanya nang magbalik ang kanyang ulirat.
“Guada, bakit hindi ka pa gumigising diyan? Parating na sina Sir at Ma’am,” ang tinig ng kasama niyang katulong sa malaking bahay na kanilang pinagsisilbihan.
Lalo siyang napaiyak. Tama nga siya na wala man lang nakaalam sa ginawa sa kanya ng amo niyang lalaki.
“Guada!” Kinatok siya ni Rina sa pinto.
Sa laki ng mansyon ng kanilang mga amo ay kahit sila na mga katulong nila ay may maliliit na kanya-kanyang kuwarto. Noong bago pa lang siya, limang buwan na ang nakakaraan, ay ipinagpasalamat niya iyon ngunit ngayon ay hinihiling niya na sana sama-sama na lang pala sila sa isang kuwarto. Hindi sana nangyari sa kanya ang ganoon. Hindi sana nagkaroon ng pagkakataon ang amo nilang lalaki na baboyin siya.
“’Andiyan na!” pasigaw na niyang sapilitang sagot. Ayaw niyang pumasok si Rina at makita siya sa ganoong kalagayan. At kung bakit? Hindi niya alam.
“Sige. Hintayin kita sa kusina.”
Nang wala na si Rina ay muli siyang napahagulhol ng iyak pero saglit lang dahil inayos na niya ang sarili.
Paglabas niya ay nakita niyang nagtatakbo palabas ang apat na kasama niya mula sa kusina na dapat ay pupuntahan niya. Dumating na siguro ang bagong panganak nilang amo.
“Tara. Dumating na sina Ma’am dala ang mga anak nila.” Walang anu-ano ay hinila siya ni Rina nang makita siya.
Walang imik na nagpatianod siya. Kay lungkot ng kanyang mukha. At anong lakas ng kabog ng dibdib niya nang makita na niya si Sir Diosdado nila. Ang demonyo parang walang ginawang masama.
“Ang cute naman po nila, Ma’am,” puri ng isang katulong sa mga sanggol na bagong panganak.
“Ang guguwapo,” sabi pa ng isa.
Sa bawat ngiti ng mag-asawa habang karga nila ang kambal nilang anak na kanyang nakikita ay unti-unting tumubo ang matinding galit sa dibdib ni Guada. Pakiramdam niya ay para siyang tinatabunan ng lupa sa kanyang magiging libingan.
Nagtrabaho siya sa mansyon ng mga De Mevius upang kanya ay umayos ang kanyang buhay, ngunit heto, sirang-sira naman na.
Demonyong Diosdado de Mevius!
Bago pa man siya makagawa ng hindi maganda ay tumalikod na siya’t nagtatakbo paalis.
“Anong nangyari kay Guada?” ang umabot sa pandinig niya na tanong ng Ma’am nila na siyang nagpatulo sa kanyang mga luha.
Doon sa kanyang silid ay umiyak siya ulit nang umiyak. Hindi niya mapigilan.
“Ano pang ginagawa mo?! Isumbong mo sa asawa o kaya sa pulis!” nanggagaliiting sermon sa kanya ng sarili.
“Paano kung hindi sila maniniwala? Walang ebidensya,” sabi naman ng ibang bahagi ng sarili niya.
Hindi na niya alam ang gagawin.
“Nasaan si Jernon?! Nasaan ang anak ko?!” Hanggang sa isang araw ay maririnig na palahaw ni Mrs. De Mevius. Ipinaaraw lang ng yaya ang mga anak nila sa labas pero bigla na lang daw nawala ang isa sa mga kambal.
“Calm down, Hon. Mahahanap natin si Jernon. Gagawin ko ang lahat makita lang siya,” alo ni Diosdado sa asawa. Ngunit lumipas ang madaming araw ay parag bula na naglaho ang kawawang sanggol kasabay ni Guada Rufino..........
- Writer
