*****‘ให้ตายสิ... นี่มันเรื่องบ้าบออะไรอีกล่ะเนี่ย?’
สุดท้าย หลังจากที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาและปวดขมับอยู่นานหลายนาที ถังหูลู่ก็ได้ข้อสรุป
‘เมินแม่มเลยก็แล้วกัน...ง่ายดี...’
การตัดสินใจนั้นแน่วแน่ เธอปิดแอปแชท ละสายตาจากข้อความล่อลวงของพี่ชายฝาแฝดของเธอ แล้วเปิดแพลตฟอร์มนิยายแทน หัวใจอาจจะเต้นแรง แต่ปลายนิ้วต้องมุ่งมั่นต่อไป
‘ถึงจะรู้สึกผิดแต่ก็ดีกว่าปล่อยให้อีกคนเหงา... เพราะงั้นก็เหงาแม่งให้หมดกันทั้งสามคนนี่แหละ...ให้มันจบ ๆ ไป!’
นักเขียนสาวขยับตัวให้เข้าที่ เอนหลังพิงหัวเตียงอย่างสบายใจ พลางจิ้มพิมพ์งานเขียนของเธอต่อไป ทว่าความง่วงก็แทรกซึมเข้ามาอย่างเงียบงัน ราวกับนักลอบสังหารที่รอจังหวะจู่โจม
ไม่ทันไร เปลือกตาก็หนักอึ้ง โทรศัพท์ที่ยังคงเปิดหน้าจอแชทของฝาแฝดไว้อยู่เลื่อนหล่นจากมือของเธอเบา ๆ และในที่สุด ถังหูลู่ก็หลับไปโดยสมบูรณ์...
เวลา 23:00 น.
ในขณะที่เจ้าหญิงกำลังหลับสนิท เจ้
