*****“หึหึ...หนูเป็นประเภทมาโซคิสม์ใช่ไหมเนี่ย...รู้ตัวตั้งแต่ตอนไหน?”
เสียงของหยวนยิงเจือความเย้าหยอก แต่ในความนุ่มนวลนั้นแฝงไว้ด้วยแรงดึงดูดที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกโอบรัดด้วยบ่วงเสน่หา
เขาขยับเข้ามาใกล้ ร่างสูงแผ่ไออุ่นเข้าปกคลุม เงาสะท้อนในดวงตาคมกริบของเขาคล้ายจะสำรวจทุกอณูอารมณ์ของเธอ
มือหนาค่อย ๆ เอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอ...ทีละเม็ด...ทีละเม็ด...แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความหมาย ทุกการเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้เร่งเร้า ทว่ากลับจงใจปล่อยให้เธอจมดิ่งลึกลงไปในกระแสความคาดหวังอันเร่าร้อน
“ตอนนี้แหละค่ะ...”
เธอกลั้นใจตอบ เสียงที่เปล่งออกมาแผ่วเบาราวกับสายลมพัดผ่านปลายหู แต่กลับก้องสะท้อนในใจของชายหนุ่ม
ริมฝีปากของหยวนยิงยกยิ้ม ดวงตาที่ทอดมองถังหูลู่ทอประกายลึกซึ้งราวกับกำลังลิ้มรสความตื่นเต้นที่เขาเพิ่งได้ค้นพบ
เขาหัวเราะเบา ๆ พลางไล่สายตามองเธอที่บัดนี้เหลือเพียงสายเดี่ยวผ้าร่อ
