*****“ค่ะ...รอแป๊บนึงนะคะ...”
ถังหูลู่ตะโกนตอบกลับไป เสียงของเธอแม้จะพยายามทำให้ฟังดูปกติ แต่หัวใจกลับเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกมาจากอก มือเรียวรีบคว้าผ้าขนหนูผืนขาวขึ้นมาพันรอบกายก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งอย่างเร่งรีบ
เธอสบตาตัวเองในกระจก—ใบหน้าแดงเรื่อ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ลมหายใจยังติดขัดจากอารมณ์ที่เพิ่งผ่านพ้น ร่างกายเหนียวเหนอะไปด้วยเหงื่อหยาดเล็ก ๆ ที่เกาะพราวทั่วผิวกาย ผิวเนียนที่เคยเย็นกลับร้อนผ่าวจากแรงปรารถนาที่เพิ่งถูกขัดจังหวะ
เธอรวบเส้นผมขึ้นเป็นหางม้าลวก ๆ พยายามทำให้ตัวเองดูเป็นปกติที่สุด แล้วจัดแว่นตาบนใบหน้าให้เข้าที่ ทั้งที่ยังสัมผัสได้ถึงความอ่อนล้าที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง
ยังไม่ทันได้ตั้งตัวดี—เธอก็หันไปเห็นหยวนหลงยังคงยืนอยู่ตรงนั้น...สบาย ๆ ไร้ความกังวล
“เฮียรีบไปแอบในห้องน้ำก่อนเลยไป...”
เธอเท้าสะเอวมองเขาด้วยสายตาเข่นเขี้ยว ขณะที่เขาเพียงแค่ยิ้มขำ สายตาคมพราวไปด้วยแววเ
