*****“อร๊าง! อร๊าง! อร๊าง!!”
เสียงหวานหลุดรอดออกมาจากลำคอของเธอเป็นจังหวะสั่นเครือ มันทั้งเว้าวอน ทั้งออดอ้อน และเต็มไปด้วยความหฤหรรษ์ที่เกินจะกลั้นไหว
แว่นตาทรงกลมที่เธอสวมอยู่เลื่อนตกลงตามจังหวะการเคลื่อนไหว ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ยังคงเผยอรับอากาศร้อนผ่าวเข้าไปในปอด ขณะที่เหล็กดัดฟันสีเงินแวววาวสะท้อนแสงไฟอย่างเลือนราง
เธอจิกกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่ไปหมด เล็บเล็ก ๆ ขูดขีดกับเนื้อผ้าจนเกือบฉีกขาด ร่างกายของเธอสั่นสะเทือนไม่หยุดตามแรงโหมกระหน่ำราวกับคลื่นทะเลบ้าคลั่งที่ถาโถมเข้าใส่ผืนทรายไม่ให้ตั้งตัว
ทุกสัมผัสของเขา ทุกแรงขับเคลื่อนของเขา ล้วนแต่ทำให้เธอจมหายไปในห้วงอารมณ์ที่ร้อนแรงจนยากจะถอนตัวออกมาได้อีกต่อไป...
เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ราวกับต้องการกักขังพวกเขาไว้ในห้วงพิศวาสที่ร้อนแรง...
ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดจนไม่เหลือช่องว่างให้แม้แต่อากาศไหลผ่าน เหงื่อไคลไหลซึมออกมาจากทุกอณู
