MARIIN kong ipinikit ang aking mga mata. Tudo dasal din ako na huwag akong mahuli nu Oreb. Peste naman, oh! Ang balak ko na ilang taon na trabaho roon sa loob ng hotel ay hindi nangyari. Palpak! Nakakainis. Kailan ba ako titigilan ng baliw na si Lucero. Apat na taon na ang nakakalipas ngunit hindi pa rin sila nagbabago, sapagkat patuloy pa rin nila akong hinahabol, eh, wala naman akong utang sa kanilaang pera, teka, wala nga ba? Oo nga panay ang withdraw ko sa atm kaya may utang na ako.
Naiinis na talaga ako. Paano ako magkakaroon ng maayos na trabaho kung maraming peste ang humahabol sa akin. Ang sarap tuloy iuntog ng aking ulo. Maloloka ako sa kanila.
Hanggang sa nagdaan ang mahabang sandali na pananatili ko rito sa loob ng sasakyan. Mukhang wala na ang humahabol sa akin. Maingat kong
