Parang walang pumasok na matino sa aking utak ng mga oras na ito. Gulong-gulo ako. Para akong mababaliw. Gusto kong magsisigaw. Panaginip lang ba ito? Tunay ba na magpinsang buo kami ni Kent Lucero? Nakakabaliw ang aking mga nalaman..
“Ako ang may kasalanan ng lahat anak. Pumayag naman si Kent na ipawalang bisa ang kasal ninyo, basta hahayaan na natin si Keden sa kanya. Hindi niya tayo guguluhin kong hindi natin kukuhanin ang anak mo. Patawad, Ceje. Hindi ko sinasadyan na magkaganoon ang buhay mo.”
Hindi ako nagsalita. Panay lang ang agos ng aking luha. Ang aking anak ay tuluyan nang mawawala sa akin. Parang gusto ko na lang magpakamatay upang mawala ang sakit.
“Ihahatid na muna kita sa kwarto mo, Ceje. Kapag okay na ang pakiramdam mo ay mag-uusap tayo. Hayaan mo, kakausapin ko si Kent
