บทที่ 17

1657 Words

"เธอ?" พอชายหนุ่มรู้ว่าคนที่มาปลุกเป็นใคร ก็รีบลุกขึ้นจนลืมไปว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรเลย เพราะเวลาเขาเมาเหล้า ชอบถอดเสื้อผ้านอนแบบนี้เป็นประจำ "อุ้ย" หญิงสาวรีบหันหน้าหนีทันที ใบหน้างามแดงกล่ำขึ้นมาทันตา แต่ก็โชคดีที่ยังเห็นไม่หมด เพราะเขาดึงผ้าห่มมาปิดไอ้นั่นไว้ก่อน "คนบ้าอะไรไม่ใส่เสื้อผ้านอน" "อย่าลืมนะว่านี่มันห้องส่วนตัวของฉัน เธอเข้ามาทำไม" เขาพูดเหมือนไม่มีเยื่อใย เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน "ฉันมาตามคนเกเรไปทำงาน ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ" ช่อชบาไม่มีเวลาสนใจเรื่องนั้น ตอนนี้เธอต้องทำงานของตัวเองให้สำเร็จก่อน "ฝีมือของแม่ฉันอีกแล้วใช่ไหม" "ใช่! รู้แล้วก็ลุกสักทีสิ" ถ้าไม่ใช่คำสั่ง เธอคงไม่กล้าเข้ามาถึงห้องนอนเขาแบบนี้หรอก "ไม่ไป" ทีแรกเขาคิดว่าจะเข้าบริษัทช่วงบ่าย พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา ชายหนุ่มก็เลยทิ้งตัวลงนอน พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงไว้ "คุณลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ช่อชบาเดิน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD