EP.5

1322 Words

หยาดฟ้า เธอที่พึ่งเดินออกมาจากห้องครัวกำลังจะเดินไปหาลูกสาวที่ยืนต้อนรับลูกค้าอยู่ในร้าน แต่ก็เกิดเห็นหนุ่มหล่อมาตามจีบลูกสาวของเธอถึงในร้านกันเลยทีเดียว เธอไม่ได้คิดที่จะปิดกั้นหรือบังคับอะไรลูกสาวในเรื่องของความรักเลย แต่เธอก็อยากให้ลูกสาวของเธอเจอคนที่ดีและรักลูกสาวของเธอจริงๆ แล้วหวังว่าผู้ชายคนนั้นจะทะนุถนอมลูกสาวของเธอเป็นอย่างดี เธอที่เห็นลูกค้าหนุ่มหล่อทั้งสามคนเดินเข้าไปในร้านแล้ว เธอจึงรีบเดินไปหาลูกสาวที่ยืนอยู่คนเดียวหน้าประตูทันที เธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าลูกสาวของเธอจะตอบเธอว่ายังไง "น้ำฟ้าลูก" หยาดฟ้าที่เดินไปถึงหน้าประตูแล้ว ก็เอ่ยเรียกลูกสาวคนสวยด้วยเสียงเพราะเสนาะหู "ขาคุณแม่" เธอก็ตอบรับคุณแม่เสียงหวานเช่นเดียวกัน พร้อมเดินเข้าไปหาคุณแม่ของเธอด้วยความออดอ้อน "ไม่ต้องมาอ้อนแม่เลย ตัวแม่มีแต่เหงื่อ เหม็นจะแย่อยู่แล้วลูก แล้วนี่ลูกสาวของแม่เอาดอกไม้กับตุ๊กตามาจากที่ไหนกันจ้ะ หรือมีหนุ่มหล่อที่ไหนให้มา" เธอเอ่ยแซวลูกสาวยิ้มๆ "อ่ะ.. เอ่อ..นี่คุณแม่เห็นใช่ไหมคะ" เธอเอ่ยถามคุณแม่เสียงตะกุกตะกัก เพราะเธอไม่รู้ว่าคุณแม่ของเธอจะว่าอะไรเธอหรือป่าว "อืม ลูกไม่ต้องทำเสียงอย่างนั้นหรอกจ้ะ แม่ไม่ได้จะห้ามหรือว่าอะไรลูกเสียหน่อย เพราะลูกสาวของแม่โตแล้ว ตัดสินใจเองได้ แถมลูกสาวของแม่สวยมากขนาดนี้ คงไม่พ้นหนุ่มหล่อมาตามจีบอยู่แล้ว" เธอเข้าใจในเรื่องนี้ดี เธอจะไม่บังคับอะไรลูกทั้งนั้น จะปล่อยให้ลูกได้เรียนรู้และตัดสินใจเอง "ขอบคุณคุณแม่มากๆนะคะ ที่เข้าใจหนูและยอมให้หนูตัดสินใจเอง" เธอรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่คุณแม่รักและเข้าใจเธอมากขนาดนี้ "จ้ะ ชีวิตของลูก ลูกต้องเลือกและเรียนรู้เองนะ เพราะแม่กับพ่อก็ต้องแก่เฒ่าลงทุกวัน แม่กับพ่อคงอยู่เพื่อชี้นำทางให้ลูกไม่ได้ตลอดหรอกนะจ้ะ สักวันหนึ่งลูกก็ต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง" เพราะพ่อกับแม่ไม่รู้ว่าจะอยู่บนโลกนี้ได้อีกนานแค่ไหน ชีวิตนี้เธอก็เหลือแต่ลูกที่เธอรักและยังห่วงอยู่เสมอ "ค่ะคุณแม่" ฉันรู้สึกรักคุณแม่มากๆจัง คุณแม่ของเธอใจดีที่สุด "งั้นแม่ไม่กวนหนูแล้วนะจ้ะ ลูกก็เตรียมตัวกลับบ้านไปอาบน้ำนะลูกนะ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะพาไปฉลองวันเกิดที่ห้างนะ วันนี้ลูกอยากจะกินอะไรแม่ตามใจลูกหมดเลยจ้ะ" วันเกิดลูกสาวคนสวยของเธอทั้งทีจะตามใจลูกหน่อยจะเป็นอะไรไป "ค่ะคุณแม่" คุณแม่ใจดีกับเธออีกแล้ว แบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไงไหว "งั้นก็กลับบ้านไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวแม่สั่งงานพนักงานเสร็จแล้วจะรีบตามไปนะจ้ะ" "ค่ะคุณแม่" เธอจึงตั้งท่าจะกลับบ้านตามคุณแม่สั่งทันที เพราะงานที่นี่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว ถึงเวลาที่จะไปเตรียมตัวฉลองวันเกิดของเธอสักที แล้วเธอก็ไม่ลืมหยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่กับดอกไม้กลับบ้านไปด้วย ภาคิน หลังจากที่พวกผมเดินเข้ามาในร้านแล้ว ผมก็คอยหันกลับไปมองน้องอยู่ตลอด ซึ่งตอนนี้ก็มีผู้หญิงสูงวัยเดินเข้าไปหาน้องที่ยืนต้อนรับลูกค้าอยู่หน้าประตู ซึ่งดูจากความสนิทสนมของเธอกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ผมก็สัญนิฐานว่าอาจจะเป็นคุณแม่ของเธอ เพราะไหนจะความสนิทสนมที่ดูเป็นกันเองนั่นอีกคงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ เพราะหน้าตาก็คล้ายๆกัน สงสัยตอนคุณแม่ของเธอยังสาวๆคงสวยมากแน่ๆเลย พอลูกสาวโตมาถึงได้สวยมากขนาดนี้ "เห้ย!ไอ้คิน นี่มึงมองน้องไม่วางตาเลยนะเว้ย ชอบมากขนาดนั้นเลยหรอวะ" ไนท์ที่สังเกตเห็นภาคินลอบมองน้องน้ำฟ้าที่ยืนอยู่หน้าประตูอยู่ตลอด ก็อดถามมันขึ้นมาไม่ได้ "อืม ก็เธอสวย ดูน่ารัก มองแล้วไม่น่าเบื่อ ดูมีสีสันมีชีวิตชีวาดี" "เออ! เป็นเอามากนะมึง ขนาดตอนนี้มึงกับน้องยังไม่เป็นอะไรกัน มึงยังดูหลงน้องมากขนาดนี้เลย ถ้าได้เป็นแฟนกัน กูไม่อยากจะคิดเลยว่ามึงคงจะหลงน้อง หวงน้องมากขนาดไหน" "หึ! กูต้องรักกูต้องหวงของของกูอยู่แล้ว พวกมึงไม่ต้องพูดมาก รีบๆสั่งรีบๆกินจะได้รีบๆกลับ" เพราะตอนนี้ผมเห็นน้องน้ำฟ้าเดินถือของออกจากร้านไปแล้ว คงน่าจะกลับบ้าน ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่นานอีก "แหม! พอสาวไม่อยู่แล้ว มึงดูจะรีบกลับจังนะไอ้เวร" ผมนี่หมดคำจะพูดกับมันเลย เป็นเอามาก "เรื่องของกู" "เออๆ" หลังจากนั้นทั้งสามคนก็สั่งอาหารกินกัน โดยมีพูดคุยกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็กลับมาคุยกันดีเหมือนเดิม จนทั้งสามกินอาหารกันสักพักหนึ่งก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน แล้วเจ้ามือของมื้อนี้ก็คือภาคินนั่นเอง เพราะเขาเป็นคนชวนพวกมันมา เลยอยากจะเลี้ยงเพื่อเป็นการขอบคุณที่พวกมันมาเป็นเพื่อน น้ำฟ้า ฉันที่ตอนนี้อาบน้ำแต่งตัวรอคุณพ่อคุณแม่เรียบร้อยแล้ว จึงมานั่งเล่นโทรศัพท์ข้ามเวลาก่อนะจะมีไลน์ปริศนาทักไลน์ฉันมา ไลน์!! เสียงแจ้งเตือนจากไลน์...ภาคิน Line : ภาคิน ภาคิน : ทักๆครับ ตอนนี้กำลังทำไรอยู่ครับคนสวย ฉันที่อ่านชื่อไลน์จากไลน์ปริศนานี้ก็พอจะเข้าใจได้ทันที สงสัยพี่เขาคงแอดไลน์มาจากเบอร์โทรศัพท์ที่ฉันพึ่งให้ไปสินะ ถึงได้มีไลน์ฉันแบบนี้ ก่อนที่ฉันจะตอบพี่ภาคินกลับไปสั้นๆแบบกวนๆ หึหึ!! น้ำฟ้า : หายใจอยู่ค่ะ พี่ทักมามีอะไรรึป่าวคะ ภาคิน : อืม เป็นคำตอบที่ดีมากครับ นับถือจริงๆ แต่ที่พี่ทักไปเพราะความคิดถึงล้วนๆนะครับ "แหม!! ตอบมากวนๆแบบนี้ ระวังตัวไว้ก่อนเถอะ พอได้เป็นแฟนกันแล้วเมื่อไหร่ จะคิดทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดูยัยเด็กผมเปีย ยัยเด็กแสบ" ภาคินสบถออกมาด้วยความหมั่นเขี้ยวสุดๆ ส่วนน้ำฟ้าที่เห็นภาคินตอบมาแบบนั้นก็ได้แต่เขินๆขึ้นมา ก่อนที่แก้มจะเริ่มแดงซ่านด้วยความเขินอาย "คนบ้าพูดอะไรก็ไม่รู้" ก่อนที่เธอจะพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความกวนๆเหมือนเดิม น้ำฟ้า : งั้นหรอคะ หนูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ภาคิน : หึ! รู้หน่อยเถอะครับ พี่กำลังตามจีบหนูอยู่นะครับ น้ำฟ้า : อ้าวหรอคะ ถ้าพี่ไม่บอกหนูไม่รู้เรื่องเลยนะคะเนี่ย ภาคิน : อืม เดี๋ยวได้รู้แน่ครับ น้ำฟ้า : ยังไงคะ ภาคิน : ไม่บอกครับ น้ำฟ้า : ชิ ไม่บอกก็ไม่อยากรู้ค่ะ น้ำฟ้าจึงได้แต่พิมพ์ตอบกลับไปอย่างงอลๆที่ภาคินไม่ยอมบอกเธอ "หึ! แค่นี้ก็งอลแล้วหรอยัยเด็กน้อย" ภาคินกระตุกยิ้มด้วยความชอบใจ ก่อนจะพิมพ์ตอบไปให้เด็กน้อยของเขาได้หายงอล

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more