3 ชั่วโมงผ่านไป
ภาคิน
เวลานี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว ได้เวลาไปส่งน้องที่บ้านแล้วสิ ผมก็ปล่อยน้องนั่งเล่นอยู่ริมสระน้ำนานหลายชั่วโมงเลย มัวแต่นั่งทำงาน หลังจากที่ผมทำงานเสร็จผมก็เดินออกจากห้องทำงานมาหาเธอซึ่งผมคาดว่าเธอคงอยู่แถวๆริมสระว่ายน้ำอย่างแน่นอน แต่ก็ผิดคลาดที่ผมมองหาน้องแล้วมองยังไงก็หาไม่เจอ ผมจึงเดินตรงไปที่ห้องรับแขกเผื่อน้องอยู่ในนั้น ซึ่งผมก็เห็นน้องนอนฟุบหน้าหลับอยู่ที่โซฟา ส่วนขนมน้องก็วางไว้อยู่ที่บนโต๊ะในห้องรับแขกอย่างเป็นระเบียบ สงสัยน้องคงเริ่มร้อนล่ะมั้งถึงได้เข้ามานอนเล่นอยู่ในนี้ คงนอนเล่นไปเล่นมาคงหลับสิท่า ดูน้องนอนแล้วโครตน่ารักเลย เด็กอะไรยิ่งโตยิ่งน่ารักขึ้นทุกวัน ผมจึงจัดการเก็บขนมและสิ่งของต่างๆให้เข้าที่ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆเพื่อปลุกเธอให้ตื่นจากการนอนหลับ
"น้ำฟ้า น้ำฟ้าครับ หนูตื่นได้แล้วนะครับ นี่มันห้าโมงแล้วนะครับ เราจะได้กลับบ้านกัน" ผมพยายามเ
