Hindi ako makapaniwala na ngumiti siya, nginitian niya ako? Gusto pa niyang tumawa pero hindi na niya naituloy. Sayang naman! More ngiti pa sana. huhu.
“Hmm.. Mentor Joshua?” Tumikhim ako upang kunin ulit ang atensyon niya.
“Why?”
“Pwede ko po ba kayo yayain kumain? Gusto ko lang magpasalamat.” Nahihiya ako at panay ang dasal na sana ay pumayag siya.
Tiningnan niya ako. “Sure, but in one condition.”
“Anong kondisyon?”
“Wag muna akong galangin, drop the formality, okay?”
Nginitian ko siya sabay taas nang kanang kamay upang manumpa kaya naman tumakbo ako papasok sa loob at nagpaalam sa kanila at pagkatapos ‘nun balik ulit sa labas. Nakita kong nakasakay na sa kotse si Joshua, kumaway siya kaya mabilis akong nagtungo sa kotse ngunit hindi pa ako nakasakay ay bumaba siya at hinila
