Ölsem de bu günü unutmam demiştim. Annemin feryatlarını, babamın sessiz iç çekişlerini, Derya'ya umut olsun diye dünyaya getirilen Deniz'in beşiğinde çaresiz ağlayışını ölsem de unutmam. Sabah alarmım çalınca ekrandaki tarihe ilişmeseydi gözüm, bugünü resmen unutmuş olacaktım. 17 Kasım, yavru kuşumun, Derya kuzumun ölüm yıl dönümü. Canım kardeşim benim, evimizin neşesi, uğuru. Tam dört yıl sürdü dünya sürgünü. Sürgününün son yılını da azap içinde geçirdi güzel gözlüm. Şimdi evimin, yuvamın içinde kopan fırtınalar beni burada üşütüyor.
Teşhis konulduğu andan itibaren eve çöken matem havası, onu kaybettiğimiz günden itibaren hiç dağılmadı desem yanılmış olmam. En çok da Deniz'imin kayıp yılları canımı acıtır. Derya'ya uygun ilik sağlamak için planlı gerçekleşen bir hamilelik sonucu doğmuş
