Bundan 22 yıl önce hastaneden eve götürüldüğüm ilk gün, beni babaannemin kucağına verdiklerinde, başımdaki ince bereyi çıkarıp saç başlangıç çizgisine bakmış. Sağ şakağımın kaş kavisi hizasında öyle belirgin bir dönel varmış ki; Babama dönüp 'Yandın oğlanım sen. Bu kızçe inadın önde gideni olacak' demiş. Harun ile yakınlaştığımız, daha doğrusu aramızdaki şeye bir isim koyduğumuz günden itibaren başımı özellikle o dönelden öpüyor beyefendi. Arada öperken 'burası benim girdabım.' diyor fısıltıyla. Şimdi aynanın karşısında son sınav gününe hazırlanırken, Harun'un girdabında oyalanıyor gözlerim. Aynada gördüğüm valizime dikkatim kayınca içimi büyük bir bilnmezlik kaplıyor. Aylardır göremediğim aileme kavuşmanın verdiği mutluluk bir yana, yaklaşık 20 gün boyunca Harun'u göremeyecek olmanın hüzn
