มะนาว...
“ผมไม่ได้ตั้งใจเข้าไปทำมิดีมิร้ายคุณมะนาวนะครับ” ผู้ชายที่ชื่อสมชายยืนยันความบริสุทธิ์ใจ
“ต่อไปมึงไม่ต้องเข้าไปในห้องนอนเมียกูถ้าไม่มีใครเรียกเข้าใจไหม” คนข้างฉันออกคำสั่งกับผู้เป็นบริวารซึ่งคนถูกสั่งก็พยักหน้ารับคำ หากแต่สรรพนามที่เขาใช้เรียกฉันเมื่อกี้มัน… “โลกวิญญาณทุกคนจะมองว่าเธอเป็นเมียฉันน่ะ” คนข้าง ๆ หันมาบอกราวกับรู้ว่าฉันกำลังสงสัย
“อื้มเข้าใจแล้ว” ก็เลยต้องเรียกฉันว่าเมียสินะ…
“ต่อไปนี้นอกจากฉันแล้วก็จะมีสมชายที่คอยดูแลเธอ เธอเรียกหามันได้ตลอดเวลาถ้าต้องการความช่วยเหลือเหมือนที่คุณมัดหมี่เรียกหาบริวารของท่านปู่เวลามีปัญหา หรือถ้าเธอสงสัยอะไรก็ถามคุณมัดหมี่ก็ได้” เพทายอธิบายต่อ
“แกไม่ต้องกลัวนะนาว สมชายเขาไม่ทำร้ายแกหรอก ถ้าแกไม่อยากเจอเขาก็บอกให้เขาอยู่แบบเงียบ ๆ เหมือนผีเจ้าที่คนเก่าของแกก็ได้” หากแต่ประโยคที่ยัยมัดหมี่พูดขึ้นก็ทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้
