ฟิ้วว 〜
สายลมพัดผ่านพาให้ยอดไม้ไหวเอนไปมาตามกระแสลม ใบไม้น้อยใหญ่ปลิวไสวไปมาบ้างก็ร่วงลงสู่พื้นดินรอวันย่อยสลายกลับกลายเป็นปุ๋ยเป็นดินอีกครั้ง คล้ายชีวิตคนเราที่อยู่นานเข้าก็ถึงช่วงเวลาโรยรา อาจมีบ้างที่ร่วงโรยทั้งที่อยู่ได้เพียงไม่นาน แต่เมื่อวันนั้นมาถึงก็ไม่มีใครหยุดหรือห้ามมันได้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเรามีหน้าที่แค่ยอมรับมัน
แกรก แกรก แกรก!
ปลายไม้กวาดทางมะพร้าวกระทบพื้นดินพื้นหญ้าจนเกิดเสียงดัง เรือนร่างกำยำของดวงวิญญาณหนุ่มผู้เป็นบริวารของเพทายกำลังกวาดใบไม้ที่ร่วงลงจากต้นไม้ใหญ่ใกล้ศาลพระภูมิ จมูกโด่งคมพ่นลมหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อเห็นใบไม้นั้นร่วงลงสู่พื้น
“เฮ้อ!” เสียงพ่นลมหายใจหนัก ๆ ของบริวารหนุ่มดังขึ้นอีกครั้งขณะท่อนแขนแกร่งสะบัดไม้กวาดทางมะพร้าวเพื่อเก็บกวาดต่อ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายนั้นปวดตุบ ๆ ทุกครั้งที่เห็นว่ามีใบไม้ร่วงหล่นลงมา
“เฮ้อ!” เป็นอีกครั้งที่บริวารห
