มะนาว…
“ฉันไม่ตายเพราะผีที่ไหนหรอก น่าจะตายเพราะนายมากกว่า” ฉันก่นด่าคนที่ช้อนร่างฉันขึ้นในท่าเจ้าสาวพลางตวัดสายตาใส่เขาด้วยความไม่ชอบใจ ถึงจะเป็นประโยคด่าที่แหบแห้งไร้เรี่ยวแรงแต่คนที่อุ้มฉันอยู่ก็ได้ยินเพราะเขาก้มลงมากระตุกยิ้มให้เห็น “ตอนกลางคืนไม่ทำได้ไหม ตอนนี้ปวดตัวไปหมดแล้ว” ฉันพูดต่อเมื่อความรู้สึกจุกเสียดตามช่วงท้องและความรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเริ่มกลับมาอีกครั้ง
“ก็ไม่ได้บอกให้เธอทำนี่ เจอกันกี่ทีฉันก็ทำเองตลอด”
“นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง แบบนี้ร่างฉันก็พังพอดี” ฉันมองคนที่อุ้มฉันอยู่ด้วยความไม่พอใจเมื่อได้ยินประโยคทะลึ่งออกมาจากปากเขา
“บอกแล้วไงว่าอะไรพังก็ไปซ่อมเดี๋ยวเอาเงินให้”
“ร่างกายคนมันซ่อมได้ที่ไหนล่ะ อยู่มาตั้งนานคิดไม่ได้หรือไง”
“พูดมากอะ น่าหาอะไรยัดปากจริง ๆ”
“ฉันจะกัดทุกอย่างที่นายเอาเข้าปากฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต”
“ก้อนขี้ไรงี้”
“อี๋ทุเรศ” ผลัวะ! ไม่ว่าเปล่าแ
