ฟิ้วว 〜
สายลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านมาส่งผลให้เส้นผมสลวยของคนข้าง ๆ นั้นปลิวไหว เจ้าที่หนุ่มผู้เคยไร้ซึ่งความรู้สึกใด ๆ บัดนี้กลับร้อนรุ่มทุกครั้งที่ได้จ้องมองคนข้างกาย ตั้งแต่เมื่อครู่แล้วที่เขาและเธอเผลอสบตากัน วินาทีนั้นหัวใจแกร่งดั่งหินผากลับสั่นไหว แม้ว่าจะไม่ใช่การสบตากันครั้งแรกแต่วันนี้ทุกอย่างช่างแตกต่างจากที่เคยเป็น
“พอหันไปมองบ้านเก่าของนายแล้วก็แอบกลัวเหมือนกันนะ มันมืด ๆ น่ะ” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยขึ้นขณะที่มือเรียวข้างหนึ่งเกลี่ยเส้นผมออกจากดวงหน้าขาวเนียนไปทัดหูไว้ หากไม่ใช่ดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่กลางฟ้าส่องแสงสว่างไปทั่วหล้า ในเวลานี้เจ้าที่หนุ่มคงไม่มีโอกาสได้เห็นพวงแก้มแดงระเรื่อของหญิงสาว
“เพราะบ้านหลังนั้นมันมืดฉันก็เลยชอบออกมานั่งเล่นบนหลังคามองหาแสงสว่างเวลากลางคืน” เสียงทุ้มเอ่ยบ้างหากแต่ดวงตาดำขลับกลับจ้องมองพวงแก้มแดงระเรื่อของคนข้าง ๆ ไม่ยอมละสายตา
“อยู่มืด ๆ แบบนั้นนายไ
