วันต่อมา…
ฟิ้วว 〜
สายลมยามเย็นพัดผ่านไปมาพาให้ไรขนอ่อนตามท่อนแทนเรียวนั้นลุกชูชัน เจ้าของเรือนร่างอรชรเดินออกมารับกล่องพัสดุจากพนักงานส่งสินค้าที่หน้าบ้านก่อนจะชะโงกหน้ามองบ้านหลังที่อยู่ข้างกันซึ่งเป็นบ้านของมัดหมี่ “หายไปไหนของนางนะ ไม่อยู่ทั้งคู่เลยเหรอ” ริมฝีปากบางพึมพำเบา ๆ พลางหันกลับมามองกล่องพัสดุในมือที่จ่าหน้าผู้รับเป็นชื่อของเพื่อนรัก
“เอาไปไว้ให้ในบ้านก็แล้วกันเผื่อจะรีบใช้” ร่างบางพึมพำก่อนจะเดินออกไปนอกรั้วบ้าน แม้จะไม่รู้ว่าในกล่องนี้มีอะไรแต่เมื่อพัสดุมาส่งคนที่เป็นคนสั่งมาก็คงอยากจะแกะกล่องเลย
เป็นที่รู้กันดีของพนักงานส่งสินค้าว่าหากสองบ้านนี้สั่งสินค้าแล้ววันมาส่งไม่มีใครอยู่บ้านก็ให้ฝากไว้กับบ้านหลังข้าง ๆ ได้เลยเพราะเป็นเพื่อนกัน สองสาวกำชับกับพนักงานส่งสินค้าเจ้าประจำเอาไว้อย่างนั้น มัดหมี่เองก็เคยรับพัสดุแทนมะนาวอยู่บ่อยครั้ง
วูบ 〜
“หือ?” สองเท้าเล็กที่กำลังเดิ
